قریب به 70 درصد یعنی 69.9 درصد جمعیت بخش میرجاوه در سال 1385 در روستاها زندگی می کنندکه این میزان بیش از 2 برابر میزان درصد روستانشینی درکشور است که ضرورت مدیریت روستایی دقیق و همه جانبه را در منطقه الزامی می سازد. با توجه به اهمیت و نقش دهیاری ها در امر مدیریت نوین روستایی و اینکه اعمال مدیریت صحیح بدون تجزیه وتحلیل امکان پذیر نمی باشد؛ پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر عملکرد دهیاران بخش میرجاوه انجام گرفته است. روش تحقیق ازنوع توصیفی - تحلیلی است و جامعه نمونه11روستای دارای دهیاری بخش میرجاوه است که262پرسشنامه به تناسب تعداد خانوار بین روستاها توزیع شد. ملاک ارزیابی توفیق دهیاران انجام وظایفی است که طبق قانون برای دهیاران مشخص شده است. برخی ویژگی های فردی دهیاران و برخی ویژگی روستاها، همکاری سازمان ها و دستگاه های اجرایی و میزان مشارکت مردم عواملی اند که مورد آزمون قرار داده شد. با استفاده از آزمون های tتک گروهی(one-sample t test)، آزمون میانگین دو جامعه (independent – samples t test)، آزمون آنالیز واریانس(anova) و ضریب همبستگی اسپیرمن فرضیات به آزمون گذاشته شدند. نتایج یافته ها با استفاده از آزمون پارامتریک one - sample t test حاکی از آن است که میزان عملکرد دهیاران این بخش با استفاده ازطیف 5گزینه ای لیکرت، دارای امتیاز 3.003 درحد متوسط می باشد. در رتبه بندی روستاهای انتخابی دهیار روستای تمین با میانگین 3.82 عملکرد خوب و دهیار روستای سرگه پایین با میانگین1.73 عملکرد ضعیف را داشته اند. همچنین متغیرهایی که برعملکرد دهیاران تأثیر معنادار داشتند به ترتیب عبارت بودند از: سن دهیار، توان اقتصادی روستا، همکاری مردم، مرزی بودن روستاها، جنسیت دهیار، درآمد دهیار، آشنایی با وظایف دهیار، همکاری سازمان ها و رضایت شغلی دهیار.