چکیده « حماسه » شعری است مبتنی بر توصیف اعمال پهلوانی ، میدان های نبرد ، ابزارهای جنگی و . . . . یعنی ، در شعر حماسی دسته ای از اعمال پهلوانی خواه از یک فرد برزو کرده و خواه از یک ملّت ، به صورت داستان یا داستان هایی در می آید که نظم و ترتیب از مشخّصه های آن است ؛ بدین معنی که از نقطه یا نقاطی آغاز می شود و در نقطه یا نقاطی پایان می پذیرد . « شاهنامه ی فردوسی » در زمره ی بزرگترین آثار حماسی جهان قرار دارد و در حقیقت سند هویّت قوم ایرانی می باشد و هر فرد دانش پژوهی بر بی نظیری این مجموعه معترف است . « برزونامه » نیز داستانی حماسی ، منسوب به«عطاء بن یعقوب » معروف به«عطایی رازی »، از شعرا و فضلای دربار غزنویان و از معاصران « مسعود سعد سلمان » است .برزونامه به عنوان یکی از موفّق ترین پیروان شاهنامه جایگاه خود را در ادبیات فارسی تثبیت کرده است . به طوری که بسیاری از پژوهشگران زبان و ادب فارسی مقام آن را پس از « گرشاسب نامه ی اسدی طوسی » قرار داده اند . این مطلب ضمن این که نشانگر تقلید بسیار عطایی رازی از شاهنامه ی فردوسی است ، بیانگر قدرت و توانایی وی در سرودن اشعار حماسی نیز می باشد . ما در این رساله بر آنیم ، به معرّفی دقیق حماسه ی برزونامه و سراینده ی آن بپردازیم و تحلیلی از مقایسه ی شاهنامه با برزونامه از نظر ادبی ، زبانی و محتوایی ارائه دهیم . واژگان کلیدی شاهنامه ، فردوسی ، برزونامه ، عطایی رازی ، مقایسه ی تحلیلی .