فسخ عقد به سبب خیارات ، یکی از ضمانت اجراهایی است که متعاملین می توانند برای رهایی از عقد و تعهدات ناشی از آن ، به آن استناد کنند و به عنوان یکی از اسباب سقوط تعهدات به حساب می آید . فسخ عقد، مسلماً آثاری را به همراه خواهد داشت. در فقه و حقوق ایران ، دو اثر عمده و مهم برای فسخ ذکر شده است: 1- انحلال عقد ، 2- استرداد عوضین . به طور کلی آنچه در فصل انحلال عقد ، که به عنوان اولین اثر فسخ به حساب می آید، حائز اهمیت بوده ؛ شناخت زمان انحلال عقد ، تاثیر یا عدم تاثیر آن بر تصرفات قبل از فسخ و تعهدات آینده متعاملین است . در فصل استرداد عوضین به مالکان اصلی آنها ،که دومین اثر فسخ است، به چگونگی استرداد عوضین و منافع حاصل از آن درفرض انواع تصرفات متعاملین، قبل از فسخ، پرداخته شده است و حکم هریک از این تصرفات از قبیل تلف، انتقال ، اتلاف و.. به صورت جداگانه مورد بررسی قرارگرفته است. بحث پیرامون این مسائل و تجزیه و تحلیل نظرات ارائه شده از سوی فقها به خصوص و حقوق دانان در این زمینه ، اساس پایان نامه را تشکیل می دهد.