چکیده: گلستان سعدی و مثنوی مولوی، این دو شاهکار ادب فارسی، هرچند به ظاهر در دو حوزه ی کاملاً متفاوت تألیف شده اند، اما تفکرات و اندیشه ها و مسایل مشترک فراوانی در این دو کتاب ادبی وجود دارد که حاکی از نزدیکی افکار و عقاید صاحبان آنهاست.ما در این پژوهش، با توجه به چهارچوب کلی اندیشه های سعدی و مولوی، این مضامین مشترک را تحت سه عنوان کلی خدا، انسان، طبیعت طبقه بندی نموده ایم. در بخش خداشناسی مسایلی چون شناخت خدا و ذات و صفات الهی، رابطه ی خدا با مخلوقاتش و همچنین دیدگاه ها و نظرات شیخ اجل و حضرت مولانا نسبت به مباحث مهم عرفانی مطرح شدها ست. در بخش انسان شناسی نیز به بررسی مضامینی چون فضایل و رذایل اخلاقی و مسایل تربیتی و اجتماعی از منظر این دو بزرگوار توجه شده است. در قسمتِ پایانی، نیز به نقش عناصر طبیعی و گیاهان و جانوران در گلستان و مثنوی پرداخته ایم، تا دریابیم این بزرگان برای بیانِ مفاهیم والای انسانی و عرفانی از این واژه ها به چه شیوه و منظوری استفاده نموده اند.شاید طرز بیان و نوع نگاه سعدی و مولوی به این مضامین، گاهی متفاوت باشد، اما در اکثر موارد این دو بزرگوار هم عقیده و هم نظرند. کلید واژه ها: سعدی، مولوی، مضامین مشترک، گلستان، مثنوی.