براساس پژوهش های انجام شده در کشورهای خارجی، پرسمان یکی از متداول ترین اشکال تعامل کلاسی است. این پژوهش ها عمدتاً انواع پرسش های معلم را مورد بررسی قرار داده و به این نتیجه رسیده اند که پرسش های ارجاعی برای مشارکت دادن زبان آموزان در گفتگوهای طولانی موثرتر می باشند، اما مطالعات کمی در این زمینه در محیط efl انجام شده و هنوز نمی دانیم که آیا پرسش های ارجاعی مطرح شده توسط معلمان efl در توالی پرسمان، فضای یادگیری بهتری ایجاد می کنند یا خیر. این پایان نامه براساس طرح مطالعه موردی، با بهره گیری از تئوری اجتماعی- فرهنگی ویگوتسکی (مشارکت در تعامل کلاسی به عنوان یادگیری) و دیدگاه گفتگوکاوی، چگونگی شکل گیری پرسش های ارجاعی توسط معلم را مورد بررسی قرار داده و در نتیجه، آن دسته از اعمال تعاملی را که در ایجاد یا از بین بردن فرصت های یادگیری نقش دارند، تحلیل می کند. همچنین در این پژوهش با یافتن انواع ساختارهای تعاملی پرسمان، دسته بندی معلمان صورت می گیرد. جهت جمع آوری اطلاعات، از تعاملات یازده کلاس (از هفت معلم) ضبط و تصویربرداری شد؛ و سپس تعاملات ضبط شده به صورت نوشتار برگردانده شد. براساس تحلیل های انجام شده بر روی این داده ها، دو نوع ساختار تعاملی در توالی پرسمان بدست آمد؛ ساختار سازنده و ساختار بازدارنده. علاوه بر این، تحلیل نوبت به نوبت تعاملات نشان داده است که بین عملکرد پرسمانی معلمان تفاوت معناداری وجود دارد.می توان گفت برخی اعمال تعاملی بازدارنده در شرایطی مانند زمانی که معلم نفر پاسخ دهنده را خود انتخاب کند، فرصت کافی برای پاسخگویی به زبان آموز ندهد، صحبت زبان آموز را قطع یا خود، صحبت او را تکمیل کند؛ رخ می دهند. در مقایسه، برخی اعمال تعاملی سازنده زمانی شکل می گیرد که معلم فرصت کافی برای پاسخگویی بدهد، از طریق پرسش های بعد یا بکار بردن عبارات ترغیب کننده تعامل را ادامه دهد. براساس نتایج تحلیل ها، آموزش های کاربردی نظیر بهینه سازی پرسمان معلمان وارتقای حرفه ای آنها از طریق مشاهده کلاس و گفتگوکاوی ارائه شده است. در پایان نیز پیشنهاداتی برای پژوهش های آینده بیان شده است.