این پژوهش به بررسی تأثیر آموزش هوش معنوی بر مولفه های بهزیستی روانشناختی، اضطراب وجودی، و هوش معنوی پرداخته است. پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی میدانی، با پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه گواه بود. مشارکت کنندگان 112 نفر از دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی دانشکد? نفت اهواز در سال تحصیلی90-89 بودند که با روش تصادفی منظم انتخاب شده بودند. هر یک از گروه های دختر و پسر به روش تصادفی ساده در دو بخش مساوی آزمایش و گواه گمارده شدند. از این تعداد 94 نفر (48 نفر از گروه آزمایش و 46 نفر از گروه گواه) تا آخر با پژوهش همراهی کردند. ابزارهای مورد استفاده عبارتند از: پرسش نامه های هوش معنوی کینگ، بهزیستی روانشناختی ریف، و اضطراب وجودی گود. پس از انجام پیش آزمون برای هر دو گروه آزمایش و گواه، گروه آزمایش در 15 جلسه 60 دقیقهای تحت آموزش هوش معنوی براساس 7 مرحله بسته آموزشی بوول قرار گرفتند و آنگاه پس آزمون برای هر دو گروه اجراء شد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری بیان گر تفاوت معنیدار بین تمام مولفه های بهزیستی روانشناختی (شامل پذیرش خود، هدف و جهت گیری در زندگی، رشد شخصی، تسلط بر محیط، استقلال و خودمختاری، و روابط مثبت با دیگران)، اضطراب وجودی، و هوش معنوی در گروه ها است. به عبارت دیگر نتایج نشان می دهند که آموزش هوش معنوی موجب بهبود در همه مولفه های بهزیستی روانشناختی، افزایش هوش معنوی، و کاهش اضطراب وجودی در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه شده است. این نتایج با اکثر یافته های پژوهش های پیشین سازگار و همسو است و نشان می دهد آموزش هوش معنوی می تواند به بهبود وضعیت روانشناختی افراد، کنار آمدن با تهدیدهائی مانند مرگ، و به طور کلی به سعادت، سلامت، و موفقیت آنها کمک نماید.

این پژوهش با هدف مقایسه بهزیستی روانشناختی، شادکامی و فرسودگی شغلی در کارکنان نوبت کاری و ادرای یک سازمان دولتی انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلی? کارکنان نوبت کاری و اداری یک سازمان دولتی شهر اهواز بوده است. به منظور انجام پژوهش حاضر50 نفر کارکنان نوبت کاری و50 نفرکارکنان اداری یک سازمان دولتی که از نظر وضعیت اجتماعی، اقتصادی، جنسیت و دیگر عوامل تأثیرگذار کاملا همگون بودند به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها، ازپرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (rspw)، پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (mbi)، مقیاس شادکامی آکسفورد (ohi) استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد که بین کارکنان نوبتکار و کارکنان اداری از لحاظ بهزیستی روانشناختی تفاوت معنی داری وجود نداشت، همچنین بین کارکنان نوبتکار و کارکنان اداری از لحاظ بهزیستی روانشناختی در زمینه پذیرش خود ، خودمختاری ، تسلط بر محیط زندگی هدفمند و رشد فردی تفاوت معنی داری وجود نداشت،اما بین کارکنان نوبتکار و کارکنان اداری از لحاظ بهزیستی روانشناختی در زمینه روابط مثبت با دیگران و شادکامی تفاوت معنی داری مشاهده شد، از سوی دیگر بین کارکنان نوبتکار و کارکنان اداری از لحاظ تمامی مولفه های شادکامی به جز عزت نفس، تفاوت معنی داری مشاهده شد.بین کارکنان نوبتکار و اداری از از لحاظ فرسودگی شغلی در مولفه خستگی عاطفی و از خود بیگانگی تفاوت معنی داری وجود داشت یعنی پرسنل نوبتکار و پرسنل اداری ار فرسودگی شغلی بالاتری در زمینه خستگی عاطفی و از خود بیگانگی وجود داشت.