چکیده شکستن دایره خبیثه فقر و فراهم کرد حداقل امکانات شغلی ومعیشتی برای همه افراد بالغ و سالم، بعنوان بخشی از اهداف عمده توسعه اقتصادی و اجتماعی کشورهای در حال توسعه پذیرفته شده است. این در حالی است که در اغلب مواقع، شرایط سیاسی و تجاری بین المللی و منابع اقتصادی این کشورها اجازه نمی دهند، هدف مذکور جز بصورت یک شعار غیر عملی عامه پسند مطرح شود.بنابراین لازم است دولتها با سیاستگذاری های صحیح مانند ایجاد اشتغال و کنترل تورم به وضع معیشتی مردم رسیدگی نمایند. حال در پژوهش حاضرمحقق با استفاده از سیستم مخارج خطی پویا و اطلاعات درآمد وهزینه ی خانوار شهری و روستایی استان همدان در یک دوره 5 ساله(1387-1383) به برآورد مدل hles ، به روش sur پرداخته وسپس حداقل معیشت و خط فقر خانوارهای شهری و روستایی را برآورد نموده است.با توجه به نتایج تحقیق مشخص گردید که: بیش ترین سهم هزینه نهایی خانوارهای شهری و روستایی استان همدان، به هزینه بهداشت ودرمان اختصاص داشته است. از سویی حداقل معاش برای خوراک در سال 83 تقریباً 12 میلیون ریال بوده اما در سال 87 به 21 میلیون ریال رسیده که عمده علت آن افزایش صعودی قیمتها از یک سو و افزایش سطح زندگی متاثر از افزایش درآمد و انتظارات افراد از سوی دیگر بوده است .