نام پژوهشگر: مهین پورصالح کچو مثقالی

تصحیح و تحقیق نسخه خطی گلشن آرا
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه پیام نور - دانشگاه پیام نور استان تهران - دانشکده ادبیات و علوم انسانی 1390
  مهین پورصالح کچو مثقالی   احمد علی جعفری

هدف و غایت نقد و تصحیح متون ادبی آن است که از روی نسخ خطی موجود نسخه اصلی یا قریب به اصل یک اثر را احیاء و مرتّب و مدّون کنند و آن را به صورتی عرضه دارند که خواننده تحقیق بتواند یقین و اطمینان حاصل کند که اگر اصل یک اثر را در دست ندارد نسخه ای از آن را دارد که به صورت اصلی و شکلی که مصنّف و مولّف اصلی نوشته است به نهایت درجه نزدیک است.هر منتقد ومصحّح در این کار احتیاط ودقت به کار ببرد و رسم وراه کار را بهتر ودقیق تر بداند البته بهتر وبیشتر موفق می شود.بنابراین شرط اول برای کسی که به کار نقد وتصحیح متون می پردازد آن است که فقط متکی به قواعد و رموز و به اصطلاح فقط متکی به تکنیک نباشد. بلکه باید ذوق و قریح? نقادی داشته باشد. نقد متون در حقیقت عبارت از این است که منتقد از طریق علم ببیند و تحقیق کند که صورت و شکل اصلی و واقعی هر کلمه و هر عبارت در کتاب چه بوده است نه اینکه فقط صورتی را که صحیح و قابل قبول است پیدا کند. تحقیق مورد نظر تصحیح انتقادی نسخه خطی مثنوی گلشن آرا است که عبدالوهاب ایرانپور آن را سروده است. این تحقیق به صورت کتابخانه ای و روش تحلیل محتوی انجام گرفته است.این مثنوی که نظم کلیله و دمنه است دارای 17700 بیت در وزن حدیقه سنایی و جام جم اوحدی مراغه ای می باشد. که از این مقدار حدود 2000 بیت تصحیح شده است. در این پایان نامه علاوه بر تصحیح متن که به روش قیاسی انجام شد ه است، سعی شده است افکار و عقاید نویسنده، ویژگی های سبکی و دستوری متن و مضمون و محتوی آن مورد بررسی قرار گیرد و در تصحیح متن سعی شده است معنی لغات دشوار و عبارات مبهم و مطالب پیرامون آیات و احادیث و اعلام تا جایی که ممکن بوده است به صورت توضیحات و اشارات و نکاتی در پاورقی آورده شود که به خواندن و درک مفاهیم بیت ها و مصراع ها کمک می کند. ولی با وجود این هنوز جای بحث دارد. در این تحقیق قبل از پرداختن به متن اصلی ابتدا مقدمه ای آورده شده است و سپس به شرح زندگانی، افکار، عقاید و معرفی آثار شاعر و همچنین شیوه تصحیح و نسخه یابی و توضیحاتی در مورد شکل ظاهری اثر، خصوصیات رسم الخطّی و املایی، سبک اثر و ویژگی های این مثنوی پرداخته ایم.