این آزمایش به منظور دستیابی به موثرترین مواد تنک کننده شیمیایی و مناسب ترین غلظت جهت کنترل پدیده سال آوری و بهبود کیفیت و کمیت نارنگی رقم" کینو" انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی شامل 13 تیمار و 4 تکرار پس از ریزش فیزیولوژیکی بر روی 52 اصله درخت نارنگی به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش شامل: شاهد، نفتالین استیک اسید به غلظت های 300، 350، 400 و 450 میلی گرم در لیتر، سوین 500، 1000، 1500 و 2000 میلی گرم در لیتر و ترکیب نفتالین استیک اسید و سوین به ترتیب در غلظت های 3+150 میلی گرم در لیتر، 6+300 میلی گرم در لیتر، 12+600 میلی گرم در لیتر، 24+1200 میلی گرم در لیتر بود. نتایج نشان داد که بیشترین میزان درصد ریزش مربوط به سوین 1000 میلی گرم در لیتر و سپس نفتالین استیک اسید 400 میلی گرم در لیتر بود که تفاوت معنی داری در بین آن ها وجود نداشت. همچنین، بین تیمارهای 350 و 400 میلی گرم در لیتر نفتالین استیک اسید و 1000 و 1500 میلی گرم در لیتر سوین در بیشتر ویژگی های مورد بررسی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. کاربرد نفتالین استیک اسید و سوین به تنهایی نسبت به حالت ترکیبی آن ها نتیجه بهتری داد. به طور کلی، تیمارهایی که باعث ریزش میوه شدند در سال بعد از تیمار (سال کم بار)، تشکیل میوه را بهبود بخشیدند، موجب کاهش سال آوری و همچنین باعث افزایش اندازه میوه شدند.