برای مقابله با مساله محدودیت آب در بخش کشاورزی، گسترش سیستم های آبیاری بارانی در اولویت برنامه های توسعه دولت قرار گرفته است. گسترش و توسعه این سیستم ها با مشکلات فنی، اقتصادی و اجتماعی متعددی روبه روست که منجر به کاهش روند تقاضا برای این سیستم ها شده است. از جمله این مشکلات عدم پذیرش سیستم های آبیاری بارانی توسط کشاورزان است. به دلیل وجود عوامل متعدد فردی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی پیرامون کشاورزان، عوامل زیادی در پذیرش یا عدم پذیرش و تغییر در سیستم تاثیر گذار هستند. بنابراین شناسایی این عوامل و جهت دادن سیاستها به سمت آنها، از جمله راهکار های اصلی برای پذیرش تکنولوژی آب اندوز توسط کشاورزان است. براین اساس، هدف اصلی این مطالعه بررسی و تعیین سازه های موثر بر پذیرش آبیاری بارانی در شهرستان شاهین دژ است. این مطالعه به روش تحقیق پیمایشی در شهرستان شاهین دژ و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تناسبی انجام گرفته و برای این منظور با 76 نفر پذیرنده سیستم آبیاری بارانی و 116 نفر نپذیرنده این سیستم، یعنی مجموعاً با 192 کشاورز، مصاحبه حضوری به عمل آمده است. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شده و روایی محتوایی پرسشنامه نیز با کسب نظرات متخصصان ترویج کشاورزی، آبیاری و زراعت و اعمال اصلاحات لازم تأیید گردیده است. همچنین در این مطالعه از مدل لاجیت برای توضیح رفتار کشاورزان در مورد عوامل موثر بر پذیرش آبیاری بارانی استفاده شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که سن کشاورزان و تعداد قطعات زمین کشاورزی تاثیر منفی و شیب زمین، شغل کشاورز و تعداد دفعات شرکت در کلاسهای ترویجی بر پذیرش آبیاری بارانی تاثیر مثبت داشته اند.