"بهشت گمشده" از همان زمان که به چاپ رسید همیشه مورد بحث و توجه بسیار بوده است. منتقدانی از زمینه های گوناگون با بهره گرفتن از روش های مختلف تلاش کرده اند تا در جهت شناساندن بهتر این حماسه گام بردارند. این تحقیق تلاشی ست کوچک برای نشان دادن جنبه ی غیر ارتدکس میلتون با بررسی برخی از نوشته های مذهبی-سیاسی و بزرگترین حماسه اش. از میان اشعار جان میلتون، در این تحقیق فقط "بهشت گمشده" مورد بررسی قرار می گیرد و به اشعار دیگر او پرداخته نمی شود. زیرا نقد های نوشته شده در مورد این اثر آنچنان فراوان است که اضافه کردن اشعار دیگر کاملا غیر ممکن است. در این مطالعه، برخی از بخش های "بهشت گمشده" بررسی و چگونگی ارتباط آن ها نشان داده می شود. بعلاوه، به طور خلاصه نشان داده می شود که چرا برخی منتقدین در خوانش متن به عنوان کاری ارتدکس در اشتباه بوده اند. اما از آنجا که میلتون همیشه به مسایل مختلف عصر خویش عکس العمل نشان می داد، این تحقیق فقط به متن حماسه او محدود نمی شود. بلکه پس از بررسی تاریخ قرن هفدهم، با ذکر دو تلمیح احتمالی در "بهشت گمشده"، نشان داده می شود که میلتون چگونه احساسش نسبت به وضع سیاسی عصر خود را—در این جا، دوره ای که کرامول حاکم بود—در حماسه اش بیان می کند. در نهایت، می بینیم که شورش، که شیطان نماد آن است، به خودی خود ضروری نیست. بنابراین، "بهشت گمشده" را می توان هم نقد میلتون بر شرایط اجتماعی عصرش و هم برنامه اش برای آینده دانست.