این پایان نامه به بررسی نقش زبان فارسی در فراگیری جایگاه صحیح تکیه در کلمات انگلیسی با استفاده از دو نظریه عدم دسترسی به ساختارهای کارکردی و انتقال عناصر زبر زنجیری می پردازد.بر خلاف زبان انگلیسی،زبان فارسی دارای الگوهای تکیه قابل پیش بینی در کلمات مرکب، اسم های صرفی و فعل های مرکب است. در این تحقیق،دو آزمون درک شنیداری و تلفظ کلمات انگلیسی از 60 زبان آموز به انجام رسید. آزمون ها شامل کلمات انگلیسی و فارسی به صورت جداگانه بودند. نتایج نشان داد که زبان آموزان عملکرد بهتری در درک شنیداری نسبت به تلفظ کلمات انگلیسی با تکیه صحیح دارند. هر چند در آزمون تلفظ کلمات،امکان انتقال الگوهای مربوط به تکیه در زبان مادری به کلمات انگلیسی توسط زبان آموزان سطح بسندگی پایین تر از سطح متوسط وجود دارد،زبان آموزان سطح بسندگی پیشرفته قادر به تلفظ کلمات انگلیسی با الگوهای تکیه همانند زبان مقصد هستند. در نهایت نظریه بهینگی به توضیح مراحل پیشرفت فراگیران زبان انگلیسی در درک شنیداری و تلفظ کلمات انگلیسی با الگوهای صحیح تکیه می پردازد. تحلیل های آماری داده ها نشان داد که محدودیت های نشان داری نقش مهمتری در گروه زبان آموزان سطح بسندگی پایین تر از سطح متوسط دارد، در حالی که محدودیت های وفاداری در رابطه با گروه زبان آموزان سطح بسندگی پیشرفته نقش اصلی را ایفا می کند.