نگاهی کوتاه به تحولات ترکیه در یک دهه اخیر نشان می دهد ، این کشور پس از چند دهه رویکرد غربگرایانه در سیاست خارجی اش اکنون راه میانه و سیاست متعادل تر را در قبال همسایگان و خاورمیانه در پیش گرفته است و متناسب با منافع ملی خود روابطش را با جهان اسلام و غرب گسترش می دهد . در بررسی های به عمل آمده مشخص گردید ، این تغییر در سیاست خارجی ترکیه پس از روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه و اتخاذ رویکرد جدید در سیاست خارجی این حزب با تکیه بر اصول جدید به وقوع پیوسته است . اسلام گرایان بعد از به دست گرفتن قدرت با تکیه بر اندیشه های داوود اوغلو که گفته می شود معمار سیاست خارجی این کشور است در سیاست خارجی خود اصولی را به نمایش گذاشتند که این اصول راه ترکیه را به سمت کشورهای اسلامی و خاورمیانه سوق می دهد . از جمله اصول مهم سیاست خارجی این حزب ، دیپلماسی فعال و صفر کردن مشکلات با همسایگان است که ترکیه در پرتو این دو اصل مهم توانسته با گسترش روابط خود با کشور های اسلامی بی وقفه در راه رسیدن به جایگاه شایسته تر در جهان اسلام و عرصه روابط بین الملل حرکت نماید . ایران به عنوان یکی از کشور های اسلامی بی تاثیر از این رویکرد در سیاست خارجی ترکیه نبوده است ، چرا که بعد از به قدرت رسیدن حزب عدالت توسعه روابطش با ایران در زمینه اقتصادی – سیاسی افزایش یافته است . نگارنده در تحقیق حاضر در صدد است تا مولفه های این تغییر سیاست آنکارا را با توجه به رهیافت سازه انگارانه تحلیل نماید و تاثیر آن را بر خاور میانه به ویژه ایران مورد واکاوی قرار دهد .