چکیده اصفهان به دلیل قرارگرفتن در مرکز ایران، در جوار رودخانه ی زاینده رود و برخورداری از آب و هوای معتدل و هم چنین واقع بودن بر سر راه تجارتی، در دوره های مختلف مورد توجه حاکمان و سلاطین بوده است. از جمله در عصر شاه عباس اول، به این شهر توجه ویژه ای شد. شاه عباس اصفهان را به عنوان پایتخت انتخاب کرد و در آن به عمران و آبادانی پرداخت. مسأله ی پژوهش حاضر این است که اوضاع اقتصادی، سیاسی و فرهنگی عصر شاه عباس اول، چه تأثیری بر معماری و تزیینات این دوره در اصفهان داشته است؟ روش تحقیق در این پژوهش علّی-تاریخی و شیوه ی گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای و میدانی بوده است. براساس یافته های به دست آمده و مقایسه ی معماری و تزیینات با قبل از عصر شاه عباس به این نتیجه می رسیم که چون در این دوره، کشور ایران دارای ثبات سیاسی بوده و از نظر اقتصادی و فرهنگی، به دلیل تجارت با اروپاییان و تساهل مذهبی، در وضعیت مطلوبی قرارداشته است؛ هنر و معماری نیز رونق گرفته و در سایه ی آرامش حاکم بر پایتخت، اصفهان، به معماری در آن توجه ویژه شده است. تزیینات بنا نیز نسبت به قبل، تغییر یافت؛ یعنی در این عصر به زیبایی ظاهری بنا بیشتر از استحکام باطنی آن، برخلاف عصر سلجوقی، توجه شد. واژگان کلیدی: اصفهان، معماری، تزیینات، شاه عباس اول، اوضاع اقتصادی، سیاسی، فرهنگی.