منطقه مورد مطالعه با وسعت بیش از 3 کیلومتر مربع در موقعیت جغرافیایی با مختصات عرض جغرافیای شمالی ?58 °28و طول جغرافیایی شرقی ?52 °56 ، جزئی از سکانس افیولیتی بافت در 110 کیلومتری جنوب غرب کرمان واقع شده است. این افیولیت طی کرتاسه فوقانی جایگزین شده است و به کمربند آمیزه افیولیتی ایران مرکزی اختصاص دارد. عمده ترین واحدهای سنگی مجموعه های افیولیتی منطقه مورد مطالعه، سنگ های بازالتی می باشند که در این بین بازالت های بالشی فراوانی بیشتری دارند. مطالعات صحرایی نشان می دهد که از ویژگی های بارز بازالت های بالشی، ساخت بالشی آنها است که قطر این بالش ها متفاوت بوده و از حداقل5 سانتی متر تا حداکثر 5/1 متر تغییر می کند. بازالت های بالشی این منطقه دارای رنگ تیره ، قهوه ای تا قرمز رنگ اند. وجود حفرات فراوان پر شده از کانه های ثانویه نظیر کلسیت، زئولیت، کوارتز، کلریت ، پرهنیت، زوئیزیت ، پمپلئیت و اپیدوت آنها را از دیگر سنگهای آتشفشانی متمایز می کند. مطالعات پتروگرافی بازالت های بالشی این منطقه نشان می دهد که ازنظر کانی شناسی ، مهم ترین کانی های این مجموعه را فنوکریست های پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن تشکیل می دهند. آلبیت، کلریت، کلسیت، زئولیت، اپیدوت،کوارتز، سرسیت، اکسیدآهن نیز کانی های فرعی و ثانویه این مجموعه را شامل می شوند. از مهمترین بافت های مشاهده شده در سنگ ها بافت پورفیری، افتیک، اینترسرتال، اینترگرانولار و بافت غربالی است . نتایج حاصل از آنالیز شیمیایی نمونه های ولکانیکی برداشت شده از منطقه مورد مطالعه نشان می دهد که تمامی نمونه ها در محدوده بازالت، آندزیت بازالت و در سری کالکوآلکالن قرار می گیرند و در محیط های کوهزایی( حاشیه قاره ها) ایجاد شده اند. از دیدگاه پتروژنتیک، نمونه های مورد مطالعه در دو محیط تکتونیکی متفاوت n-morb وگاهی در محیط های فرورانشی واقع می شوند. براساس نمودارهای عنکبوتی تهی شدگی hree وغنی شدگی lree در الگوی عناصر نادر خاکی می تواند و همچنین با توجه به آثار فرورانش ازجمله آنومالی منفی در ti – ta – nb به احتمال قوی می توان نمونه های مورد مطالعه را به محیط های پشت قوسی (babb) ربط داد.