در این پایان نامه به بررسی الگوریتم های مسیریابی و برنامه ریزی در وایمکس پرداخته می شود. دراین پایان نامه ابتدا به بررسی مشکلات مسیریابی پرداخته شده ، سپس دو الگوریتم پیشنهاد شده است .در الگوریتم اول فاکتور درجه سرویس دهی معرفی می شود. با استفاده از این فاکتور می توان میزان برد انتقال برای تعیین حداقل گره هایی که می توانند به شبکه وایمکس متصل شوند را مشخص کرد . سپس الگوریتم مناسبی براساس ترافیک هر لینک ، میزان تداخل ، فاصله بین گره ها ، تعداد گام و تعداد گره هایی که به ایستگاه پایه وصل شده اند ارائه می شود . در قسمت دوم به بررسی روشی مناسب جهت تخصیص روزنه زمانی پرداخته و نشان داده می شود روش مبتنی بر تخصیص روزنه زمانی به هر لینک ، یک روش مناسب جهت کاهش تعداد روزنه های زمانی مورد نیاز است. سپس روش چندکاناله برای کاهش روزنه های زمانی معرفی شده و نشان داده می شود که حداکثر هر گره به چند کانال نیاز دارد. در قسمت سوم پایان نامه به بررسی تخصیص روزنه زمانی در روش چندرادیو-چندکانال پرداخته شده است. مشاهده می شود که با افزایش تعداد باند های رادیویی هر گره ، می توان روزنه های زمانی را کاهش داد. در پایان ، به بررسی تاثیرات الگوریتم مسیریابی پیشنهادی در روش چندرادیو-چندکانال پرداخته شده و با استفاده از شبیه سازی نشان داده می شود که با الگوریتم مسیریابی پیشنهادی میزان تاخیر، بدون اثر گذاری برروی سایر فاکتور های مهم زمانبندی کاهش می یابد. در هرقسمت به تحلیل وشبیه سازی روش های پیشنهادی پرداخته شده و در قسمت نهایی پایان نامه نتیجه گیری و پیشنهادهایی جهت تحقیقات آینده ارائه شده است.