سیستم بانکی در هر کشوری یکی از ارکان مهم ساختار اقتصادی آن کشور است که با تجمیع سرمایه های مردم و هدایت آن به سمت فعالیت های مولد اقتصادی، با بهره ای که به سپرده گذاران می پردازد به افزایش درآمد وقدرت خرید مردم کمک میکند و از طرف دیگر باعث بالا رفتن رشد تولید ناخالص داخلی کشور می شود، بنابراین سلامت این پروسه به بهبود وضع جامعه در حالت کلی کمک قابل توجهی میکند. ذات بانکداری بعلت ویژگی های خاص خود همواره مستعد دریافت ریسک و بی ثباتی است، از جمله این ریسکها میتوان به ریسک عدم تناسب زمانی بین سررسید داراییها و بدهی ها،عدم وصول مطالبات و از بین رفتن اعتماد سپرده گذاران اشاره کرد. زمانیکه تعداد زیادی از بانکهای یک کشور قادر به پرداخت دیون و بدهی های خود نباشند، مردم اعتمادشان را به سایر بانکها نیز از دست خواهند داد و در نتیجه هجومی یکپارچه برای برداشت از بانکها اتفاق می افتد که اصطلاحا "بحران بانکی" بوجود آمده است. اثرات بحران بانکی بر اقتصاد کشور برکسی پوشیده نیست، از جمله ی آنها میتوان به کاهش تولید ناخالص داخلی ،خارج شدن سرمایه ها از کشور و کاهش ارزش پول داخلی اشاره کرد. در این پژوهش سعی شده است که با بررسی مطالعات انجام شده در مورد بحران بانکی، عوامل تأثیر گذار را تا حد امکان شناسایی کرده و سپس با استفاده از روش لاجیت چند متغیره به تخمین مدل پرداخته و با کمک از نتایج حاصل و همچنین نتایج مطالعات پیشین راجع به بحران بانکی توصیه هایی برای بهبود وضعیت و جلوگیری از وقوع بحران بانکی ارائه کرد.

پیش گویی پیشامد های آینده براساس اطلاعات گذشته و حال یکی از مسائل اساسی آمار است. در این پایان نامه ابتدا یک خانواده از توزیع ها به عنوان مدل جامعه در نظر گرفته شده است و با استفاده از نگرش بیزی به بیان توابع چگالی پیش گویی به دو حالت یک نمونه ای و دو نمونه ای بر روی داده های سانسور نوع دوم پرداخته شده است، همچنین یک فرآیند کلی برای تعیین فواصل پیش گویی بیزی یک و دونمونه ای برای طول عمر آینده، مبتنی بر سانسور تلفیقی نوع یک و دو، ارائه خواهیم داد. توزیع نمایی و پارتو به عنوان مثال هایی از این نوع سانسور مورد استفاده قرار می گیرند. سرانجام سعی می شود آن چه به صورت نظری ثابت شده است با استفاده از شبیه سازی نشان داده شود.