چکیده زمینه و هدف: اسفینگوزین-1- فسفات ( s1p) یک اسفینگولیپید بیواکتیو مشتق شده از پلاکت ها می باشد که در تکثیر، تمایز، هایپرتروفی و مقابله با مرگ برنامه ریزی شده سلول و فعال سازی سلول های ماهواره ای درگیر می باشد. هدف این تحقیق بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر میزان s1p عضله قلبی موش صحرایی نر نژاد ویستار می باشد. روش: 24 موش صحرایی 8 هفته ای نر نژاد ویستار (250- 190گرم) در این مطالعه استفاده شد. حیوانات بصورت دوتایی در یک محیط کنترل شده (22 درجه سانتی گراد، سیکل 12:12 خاموش و روشنایی) همراه با غذا و آب نگهداری شدند. بعد از یک هفته آشناسازی، حیوانات بصورت تصادفی به گروه کنترل (12n=) و تجربی (12n=) تقسیم شدند. نردبان مقاومتی یک متری با فاصله میله های 2 سانتی متری با شیب 85 درجه بعنوان وسیله تمرین مقاومتی و وزنه های متصل شده به دم حیوان بعنوان مقاومت استفاده شد. مقدار s1p در لایه کلروفرم بوسیله دستگاه hplc اندازه گیری شد. برای مقایسه میانگین دو گروه از آزمون t- مستقل استفاده گردید. یافته ها: تمرین مقاومتی محتوایs1p عضله قلبی (p=0/08) را در مقایسه با گروه کنترل افزایش داد که این افزایش معنا دار نبود، البته بسیارنزدیک به معنا دار بوده است. نتیجه گیری: با توجه به نقش ساختاری و عملکردی این اسفینگولیپید و از آنجا که این فاکتور بدنبال یک دوره تمرین مقاومتی تحقیق حاضر تمایل به افزایش نشان داد، شاید در پی تمرین مقاومتی با مشخصات متفاوت امکان بررسی دقیق تر نقش این فاکتور رشدی در سازگاری های عضله قلبی فراهم آید. واژگان کلیدی: عضله قلبی، اسفینگوزین-1- فسفات، hplc.