: نیشکر یکی از گیاهان تیره گندم است که سابقه کشت آن در خوزستان به دوره اشکانی و رونق آن به دوره ساسانی ، مربوط می شود . در بخش جلگه ای خوزستان به دلیل برخورداری از کیفیات جغرافیایی نظیر رودخانه های کارون ، کرخه ، دز و جراحی و خاکهای رسوبی و حاصلخیز شرایط مساعدی برای کشت نیشکر مهیا ساخته است . آبادانی مزارع نیشکر خوزستان در ادوار مختلف تاریخی ، بستگی به شرایط اقتصادی و امنیت و حسن درایت زمامداران وقت متغیر بوده است . در قرون نخستین اسلامی با ورود اعراب و خصوصا بنی امیه ، با شکستن سدها و پل ها و در نهایت عمران و آبادی در خوزستان ، موجبات افول نیشکر را در این خطه رقم زدند که با روی کار آمدن خلفای عباسی تا حدودی اقداماتی برای احیای آن صورت گرفت که به نیشکر کاری جانی دوباره بخشید .همچنین در دوره آل بویه نیشکرکاری رونق دوباره یافت ، ولی در زمان مغولان مجددا صدماتی بر نیشکر کاری خوزستان وارد آمد. همچنین در زمانهای بعدی خصوصا در زمان حکومتهای محلی نظیر مشعشعیان و آل کعب نیز نوساناتی در کشت و کار آن انجام گرفت تا دوره امیر کبیر که اصلاحاتی در شیوه کشت سنتی نیشکر به عمل آمد تا زمان پهلوی که کشت مکانیزه این گیاه با تاسیس شرکت های کشت نیشکر کارون و هفت تپه به منصه ظهور رسید.

چکیده ندارد.