این پژوهش با هدف بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی، خودکارآمدی و جایگاه مهار با انگیزه پیشرفت انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز می باشند که در سال 90-91 مشغول به تحصیل بودند. به منظور انجام پژوهش حاضر نمونه ای به حجم 300 نفر (150 پسر، 150 دختر) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها، از پرسشنامه پنج عاملی نئو (ffi-neo)، پرسشنامه انگیزه پیشرفت (amq) هرمنز، پرسشنامه ی خودکارآمدی عمومی شرر و آدامز و مقیاس جایگاه مهار راتر استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد که خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت با سازگاری تحصیلی رابطه مثبت دارند. نتایج همبستگی ساده نشان داد که بین ویژگی های شخصیتی (توافق، برونگرایی، باز بودن و جدانی بودن)، خودکارآمدی و جایگاه مهار با انگیزه پیشرفت دانشجوبان رابطه معنی دار و مثبت؛ روان-نژندی با انگیزه پیشرفت دانشجوبان رابطه معنی دار و منفی وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که وزن ترکیبی ویژگی-های شخصیتی، خودکارآمدی و جایگاه مهار و انگیزه پیشرفت 53 درصد از واریانس انگیزه پیشرفت را تبیین می کند.

چکیده ندارد.