در این تحقیق بررسی مقایسه ای بین روش شبکه های عصبی و روش ماشین بردار پشتیبان با روش های کلاسیک مانند روش معادلات حالت و روش ضریب فعالیت برای تخمین حلالیت گازها در مایعات انجام شده است. به منظور بررسی منصفانه بین روشهای شبکه عصبی و ماشین بردار پشتیبان با روشهای کلاسیک، دما وفشار به عنوان ورودی در دو روش ذکر شده به کار رفته اند. نتایج نشان داده است که در همه موارد روش ماشین بردار پشتیبان بالاترین دقت را در بین روشهای استفاده شده در این پژوهش داراست. همچنین استفاده از ضریب فعالیت به همراه معادلات حالت منجر به نتایجی با دقتی بالاتر نسبت استفاده تنها از معادلات حالت می شود.

چکیده ندارد.