تراشکاری ارتعاشی، نوعی ماشینکاری است که ابزار به طور متناوب از منطقه برش جدا شده و دوباره با آن برخورد می کند بنابراین نیروی ابزار به صورت متناوب وارد شده و موجب ارتعاش قطعه‏کار می‏شود. در فاصله ی زمانی جداشدن ابزار از قطعه کار و درگیری مجدد آن، قطعه کار برگشت فنری خواهد داشت. این پدیده بر خطاهای ابعادی و هندسی قطعه کار تاثیر می گذارد. بدست آوردن رابطه ارتعاش قطعه کار و ابزار ارتعاشی، ترکیب آن و اثر این ارتعاشات روی خطای قطری قطعه کار تراشکاری هدف اصلی این رساله است. در این بررسی تراشکاری قطعه کار در حالی که توسط سه نظام گرفته شده، لحاظ می شود. تحلیل های انجام گرفته برای فرکانس های مختلف ارتعاش ابزار قابل استفاده هستند. اما در این رساله کاربردی ترین حالت یعنی فرکانس های بالای حد آلتراسونیک، هم از نظر تحلیلی و هم تجربی مورد بررسی قرار می گیرد. در پژوهش حاضر نشان داده شد که برگشت فنری میانگین تراشکاری به کمک ارتعاشات آلتراسونیک تقریبا نصف تراشکاری معمولی است. تفاوت میان نتایج تحلیلی و تجربی در طول قطعه کار مقادیر متفاوتی را نشان داد ولی میانگین اختلاف در حدود پانزده درصد برآورد شد. این اختلاف می تواند ناشی از فرضیات ایده آل و ساده کننده مدل تحلیلی یا مکانیستیکی باشد. البته خطا به اندازه ای کوچک است که بتوان از این مدل برای شناسایی، تعقیب و پیش بینی فرآیند استفاده کرد. ممان اینرسی دورانی و تغییرشکل برشی به مدل ارتعاش قطعه کار اضافه شد و نشان داده شد که نتایج مدلی که پارامتر تغییرشکل برشی را در نظر می گیرد به آزمایش نزدیک تر از دو مدل دیگر است که این پارامتر را در نظر نمی گیرند. همچنین افزایش سرعت پیشروی، موجب کاهش برگشت فنری می شود.

چکیده ندارد.