در این تحقیق، غشاهای انتقال تسهیل یافته، شامل حامل دی اتانول آمین (dea) در شبکه پلی وینیل الکل (pva) جهت جداسازی co2 از ch4 از مخلوط گازی شامل vol% co2 10 و vol% ch4 90 مورد بررسی قرار گرفته است. اثر غلظت حامل، نوع عامل شبکه ساز و غلظت آن بر روی خواص انتقال غشا، شامل تراوش co2، تراوش ch4 و گزینش پذیری co2/ch4 بررسی شده است. نتایج نشان می دهد، در غشا pva خالص با افزایش غلظت dea تراوش و گزینش پذیری ابتدا افزایش و سپس کاهش یافته است، و در wt% 20 از حامل dea بالاترین تراوش co2 و گزینش پذیری را داشته است. همچنین اثر غلظت دو عامل شبکه ساز گلوتارالدئید و فرمالدئید در این غلظت بهینه مورد بررسی قرار گرفته و با نتایج غشا pva بدون عامل شبکه ساز مقایسه شده است. جهت تایید ایجاد اتصالات عرضی، آنالیز طیف سنجی مادون قرمز (ft-ir) بر روی غشاها انجام شد. نتایج حاصل از این آنالیز و تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) غشاها ارائه شده است. نتایج تراوایی غشاها نشان می دهد، که غشاهای با عامل شبکه ساز گزینش پذیری بالاتر و تراوش پایین تری نسبت به غشاهای pva خالص دارند. بطوریکه، با به کار بردن عامل شبکه ساز گزینش پذیری غشا در حدود 35% در بهترین حالت افزایش یافته، در حالیکه تراوش co2 در حدود 25% کاهش یافته است. همچنین با افزایش غلظت عوامل شبکه ساز، تراوش co2 و گزینش پذیری co2/ch4 کاهش می یابد. pva با عامل شبکه ساز گلوتارالدئید گزینش پذیری بالاتری نسبت به غشا pva با عامل شبکه ساز فرمالدئید داشته است. تست پایداری عملکرد روی غلظت بهینه گلوتارالدئید (نسبت وزنی 01/0 ga/pva=) به مدت 30 ساعت انجام شده و پایداری قابل قبولی مشاهده شده است.