در این پژوهش ابتدا قصّه و عناصر آن، نقش تربیتی قصّه در پرورش کودکان، نقش تخیّل در قصّه ها، فابل و دلایل پیدایش آن موردبررسی قرار گرفته است. سپس کلیله و دمنه که آن را در زمینه ی داستان پردازی به عنوان اثری هندی – ایرانی می شناسیم معرّفی شده است اثر پذیری لئون تولستوی از کلیله و دمنه ،چه در زمینه ی اقتباس قصّه ها و چه در زمینه درون مایه ها در ادامه ی کار مورد بررسی قرار گرفت. بر این اساس داستان هایی با درون مایه های مشابه نظیرِحرص و طمع، اتّحاد، هوش و ذکاوت، چاره اندیشی، ظاهری فریبنده داشتن، به عاقبت کار نیندیشیدن، حماقت و نادانی، دروغگویی، مشورت، زیان سخن چینی و فتنه انگیزی، قناعت و خرسندی و شتاب زدگی را از کلیله و دمنه و فابل های تولستوی مورد بررسی قرار دادیم. همچنین بخشی را به داستان های نسبتاً مشابه و بخشی دیگر را به داستان هایکاملاً مشابه تولستوی و کلیله و دمنه اختصاص دادیم