آمارگیری از گروه هایی که بخش کوچکی از کل جامعه شاید 10 درصد یا کم تر را تشکیل می دهند، با مشکل هایی روبه رو است و به علاوه نمونه گیری از این گروه ها با به کارگیری طرح های نمونه گیری متدوال به منظور براوردهایی ویژگی های آن ها مناسب به نظر نمی رسد. بنابر این برای نمونه گیری از این گروه ها که گروه ها کمیاب (نادر) و پنهان نامیده می شوند روش های مختلفی پیش نهاد شده اند. هر روش با توجه به نوع جامعه، مزیت ها و ضعف هایی دارد. در این گروه های کمیاب نیز اغلب چارچوب نمونه گیری در دسترس نیست. از این رو، روش هایی برای چارچوب سازی مطرح شده اند. در این پایان نامه، پس از معرفی جامعه های کمیاب و پنهان، روش های مختلف نمونه گیری و روش های چارچوب سازی از این جامعه ها معرفی می شوند. سپس یک رده ی قابل انعطافی از طرح های نمونه گیری سازوار برای نمونه گیری از جامعه های شبکه ای و مکانی به نام نمونه گیری وبی سازوار مطرح می شود که مزیت های ویژه ای نسبت به دیگر طرح های نمونه گیری سازوار و طرح های ردیابی اتصالی دارد. در پایان، طرح های مختلف نمونه گیری وبی سازوار بر روی داده های به دست آمده از نتیجه های سرشماری کشاورزی ایران در سال 1382 در رابطه با میزان تولید زیتون، انجام می شود. همچنین به منظور انجام مقایسه ای بین طرح های نمونه گیری وبی سازوار با یکی از طرح ها نمونه گیری از جامعه های کمیاب معرفی شده، طرح نمونه گیری سازوار وارون عام نیز بر روی همان بررسی شده و نتیجه های هر دو روش تحلیل می شوند.