در این تحقیق به بررسی اثر میزان کروم، کارسرد و دما بر رفتار تبلور مجدد همدما آلیاژ مس-کروم پرداخته شده است. همچنین فرآیند تبلور مجدد به کمک متالوگرافی و آزمایش سختی سنجی مورد تحلیل قرار گرفته است. برای بررسی تغییرات ساختاری حین عملیات حرارتی آنیل و تعیین کسر حجمی مناطق تبلور مجدد یافته از میکروسکوپ نوری استفاده شده است. نتایج آزمایشات نشان داد که با در نظر گرفتن دمای آنیل ثابت و میزان تغییر فرم مشخص، افزایش میزان کروم در نمونه ها سبب به تأخیر انداختن تبلور مجدد شده و یا از پیشرفت آن جلوگیری به عمل می آورد. از آن جایی که حلالیت عنصر آلیاژی کروم در زمینه مس کم می-باشد، قسمتی از این عنصر در زمینه مس به صورت محلول در آمده و مازاد به صورت رسوب و یا فاز ثانویه در آلیاژ قرار می گیرد که در هر دو صورت بر سینتیک تبلور مجدد تأثیر منفی دارد که تأثیر کروم نا محلول به مراتب کمتر از کروم محلول می باشد. همچنین بر اساس نتایج بدست آمده، نرخ تبلور مجدد با افزایش دما و میزان تغییر فرم افزایش می یابد.