از مهمترین مهارتهایی که بر بقاء،رشد ودوام خانواده اثر می گذارد،مهارت ایجاد ارتباط سالم مبتنی بر سازگاری وتفاهم بین اعضای خانواده به ویژه زوجین است.گفتگو متداولترین شیوه ارتباط است که طی آن اطلاعاتی رد وبدل می شود که اساس شناخت قرار می گیرد .حال ممکن است این سئوال مطرح شود که در جریان گفتگو چه اتفاقی می افتد که بعضی گفتگو ها تداوم پیدا می کند ورضایت بخش است اما برخی دیگر از گفتگو ها نا تمام باقی می ماند ونارضایتی زوجین را به همراه دارد ؟چرا زوجین یکی از عوامل صمیمیت را گفتگو داشتن می دانند؟هدف از انجان این پژوهش بررسی نقش تعامل نمادین در صمیمیت زوجین از دیدگاه زنان شهرستان کرج است.در این پژوهش از روش کیفی استفاده شده است.نمونه گیری هدفمند بوده ودر گرداوری داده ها از مصاحبه استفاده شده است.شرکت کنندگاه 10نفر از زنان تحصیلکرده وخانه دار شهرستان کرج بوده است.نتایج این پژوهش نشان داد که گفتگو بین زوجین باعث شناخت دغدغه ها ،آرزوها ،اهداف،تفاهمات وتفاوتهای یکدیگر است.این شناخت همدلی،مشورت ودر جریان کار هم بودن را به دنبال دارد که اینها از عوامل ایجاد صمیمیت ودر نهایت سازگاری زوجین است.داشتن گفتگوی سازنده از جمله مهارتهای مهمی است که باعث تبادل اطلاعات شده وخیلی از سوئتفاهمات را رفع می کند.از دید زنان گفتگو با همسر نه تنها باعث شناخت شده که نشاندهنده توجه مثبت همسر به آنهاست وآن را نشانه صمیمیت می دانند.معناسازیها، تعریف یکسان از موقعیت،اذهان نزدیک به هم ،سرمایه های فرهنگی مشابه وخودهای انعطاف پذیر از جمله عوامل موثر یر گفتگو ودر نهایت صمیمیت زوجین است.از انجایی که همیشه پیشگیری بهتر از درمان است،نهادینه کردن گفتگو در خانواده ها ایرانی نه تنها باعث رفع سوئ تفاهمات بین زوجین می شود بلکه نزدیکی فرزندان و والدین را هم به دنبال دارد.فرزندانی که زوجین آینده هستند.