در حال حاضر، روش های استانداردی که برای اندازه گیری نحوه توزیع اثر زمین لرزه، چه به صورت ‏محلی و چه در ابعاد گسترده مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از: تغییرات توپوگرافی، تغییرات تنش و ‏کرنش و تنش کولمب. پیشنهاد می شود که بررسی تغییرات شتاب ثقل می تواند به عنوان نماینده ای از ‏تنش ها و کرنش های تجمعی درون اعماق زمین در نظر گرفته شود و در کنار سایر روش ها به فهم ‏بهتری از ماهیت زمین لرزه منتهی شود. شتاب ثقل این مزیت را دارد که مستقیماً قابل اندازه گیری است ‏و علاوه بر این، اندازه گیری شتاب ثقل حاوی اطلاعاتی از اعماق زمین می باشد. در این تحقیق مروری بر ‏پیش نیاز های بحث، که شامل مبانی زمین شناسی، تئوری پتانسیل گرانشی، مختصری از مکانیک محیط ‏های پیوسته و تئوری دررفتگی می باشد، انجام می گیرد. فرمول بندی اصلی که روابط تحلیلی تغییرات ‏پتانسیل و شتاب ثقل در اثر یک دررفتگی می باشد، ارائه می گردند. تحلیل حساسیت مدل نسبت به ‏پارامترهای ورودی منجر به این نتیجه شد که پارامتر دررفتگی بیشترین تأثیر را بر روی خروجی ها می ‏گذارد. بر این اساس می توان با مشاهده کردن تغییرات ثقل در تغییرات هم لرزه، با حل مسئله معکوس ‏نسبت به بهبود برآوردی از پارامتر دررفتگی اقدام کرد.بر اساس مدل ارائه شده، تغییرات ثقل ایجاد شده ‏در اثر تغییر شکل های به وجود آمده به وسیله زلزله دسامبر 2004 سوماترا ‏ ‏ مدلسازی شد که ‏حداکثر تغییرات ثقل به 6/1 میلی گال رسید. با فیلتر کردن این نتیجه عدد 14 حاصل شد که نزدیکی ‏زیادی با مشاهدات گریس یعنی 15 میکروگال دارد. تغییرات ثقل ناشی از زلزله سال 1382 بم ‏ ‏ ‏نیز مدل شد و بیشترین تغییر 2/7 میکروگال به دست آمد. ‏