چکیده هدف اصلی پژوهش حاضر اثر بخشی آموزش خودمتمایزسازی بر افزایش رضامندی از زندگی زنان می باشد. ابزاری که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است عبارت است از1) پرسش نامه خود متمایز سازی (dsi-r): این پرسش نامه توسط یونسی (1385) در ایران هنجار شده است. پایایی آن با استفاده از روش باز آزمایی 81% و روایی محتوایی آن با استفاده از روش همسانی درونی 83% گزارش شده است. 2) پرسش نامه رضایت از زندگی (tswls): البرزی و همکاران (1381( پایایی آن را با استفاده از روش آلفای کرونباخ 85% و روایی آن را 84% گزارش کرده اند. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه زنان 35-25 سال متاهل که در پاییز 1389 از طریق فراخوان به دبستان اباصالح واقع در شهرک اندیشه مراجعه نموده بودند. نمونه گیری در این پژوهش به طور تصادفی صورت گرفته است. به این ترتیب که از طریق فراخوان از زنانی که مایل به شرکت در این دوره آموزشی بودند، دعوت به عمل آمد، 70 نفر برای شرکت در این دوره ثبت نام کردند. از بین 70 زن مراجعه کننده، پس از مصاحبه اولیه جهت تعیین شرایط شرکت در این دوره (عدم مصرف داروهای روانی، عدم شرکت در درمان روان شناختی دیگر به طور همزمان، علاقه و تعهد به حضور در تمام جلسات) و سپس تکمیل پرسش نامه خود متمایز سازی، 30 نفر را که متمایز یافتگی پایین داشتند انتخاب شدند. سپس پرسش نامه رضایت از زندگی توسط این 30 نفر تکمیل شد. از این 30 نفر 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 70 دقیقه ای در برنامه آموزش خودمتمایزسازی که توسط پژوهشگر تدوین شده بود شرکت کردند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. پس از اجرای برنامه آموزش، از 2 گروه آزمایش و کنترل پس آزمون به عمل آمد و داده ها توسط تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتیجه پژوهش نشان داد که آموزش خودمتمایزسازی در افزایش رضامندی از زندگی زنان موثر بوده است. واژه های کلیدی: خود متمایز سازی، رضامندی از زندگی، گسلش عاطفی، جایگاه من، واکنش عاطفی، آمیختگی با دیگران.