نام پژوهشگر: سانیا قاضی کلهرودی
سانیا قاضی کلهرودی سید سعید فیروزآبادی
واژه ی دراماتورژی دو معنای متفاوت دارد که معنی اول نوشتن یک نمایشنامه و معنی دوم آن کار کردن روی یک نمایشنامه و پرداختن به آن است. من به معنی اول این کلمه نپرداختم و معنی دوم واژه دراماتورژی موضوع کار من است. واژه دراماتورژی اولین بار توسط لسینگ طی همکاری وی با تئاتر ملی هامبورگ در سال 1767 مطرح شد. منظور لسینگ از دراماتورژی و شخص دراماتورژ کسی بود که شخصاٌ بدنبال شخص مناسب می گردد، آن را ترجمه می کند، در طول تمرینات همواره کنار کارگردان حضور دارد، نظرات خود را به گروه و کارگردان ارائه می دهد وبعد از اجرای نممایش آن را نقد می کند. امروزه دراماتورژها جایگاه بسزایی در تئاتر آلمان دارند و دراماتورژی در زمینه های تئاتر، اپرا، تلویزیون، سینما و رادیو انجام می شود. همچنین دراماتورژی در بسیاری از دانشگاههای آلمان در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد تدریس می گردد. اما در ایران این گونه نیست. واژه دراماتورژی در سال های اخیر در ایران مطرح شده و پیشینه آن به بیش از 6الی 7 سال نمیرسد. تعداد معدودی به عنوان دراماتورژ در ایران مشغول به کار هستند و وظایف و فعالیت های دراماتورژهای ایرانی مشابه فعالیت های دراماتورژهای آلمانی نیست. دراماتورژی در ایران جایگاه مشخصی ندارد و همین طور منابع فارسی زبان در این خصوص بسیار اندکند. متاسفانه در دانشگاه های ایران حتی درسی با عنوان دراماتورژی تدریس نمی شود و دانشجویان تئاتر هم با این موضوع بیگانه اند. هدف از کار پیش رو مقایسه دراماتورژی هامبورگی با دراماتورژی موجود در ایران بود، تا راهکارهای مناسب برای نهادینه کردن این آن در ایران مطرح شود.