فرایند آموزش عالی در هر جامعه از اهمیت زیادی برخوردار است. با افزایش نیاز جامعه به افراد تحصیل کرده، شیوه های سنتی آموزش در بسیاری از جوامع، پاسخگو نیستند. یکی از شیوه های جدیدی که امروزه برای آموزش، مورد استفاده قرار می گیرد یادگیری الکترونیکی است. آموزش الکترونیکی در واقع زیر مجموعه ای از آموزش از راه دور است که در آن برای انتقال محتوای دروس و ارتباط میان استاد و دانشجو، از اینترنت و ابزارهای الکترونیکی استفاده می شود. با وجود سرمایه گذاری های وسیعی که در توسعه سیستم های یادگیری الکترونیکی انجام شده است اگر کاربران از آن استفاده نکنند سرمایه گذاری به هدر رفته و بی فایده خواهد بود بنابراین شناخت عوامل موثر در رضایتمندی دانشجویان از این سیستم ها از اهمیت زیادی برخودار است هدف این تحقیق بررسی میزان رضایتمندی دانشجویان دانشگاه سهند از برنامه ریزی آموزش مجازی است. پس از مطالعه ادبیات موضوع و پیشینه تحقیقات انجام شده در تحقیقات قبلی، برای جمع آوری اطلاعات عوامل مهم تر استخراج شده و از آنها پرسشنامه محقق ساخته طرح شد. جامعه آماری پژوهش حاضر در برگیرنده 282 نفر از دانشجویان دوره های مجازی دانشگاه سهند تبریز پذیرفته شده سال تحصیلی 88-78 می باشد. با توجه به اینکه قسمت اعظم فرایند آموزش و یادگیری در دوره های مجازی به صورت آنلاین است و دسترسی به دانشجویان مشکل است، پرسشنامه از طریق سامانه lms برای کلیه دانشجویان جامعه آماری ارسال شد. که از این تعداد 78 پرسشنامه پاسخ داده شده بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها و استنتاج از آنها، از شاخص‏های آمار توصیفی(فراوانی و درصد پاسخ‏ها به هر گزینه)، آمار استنباطی(آزمون tتک نمونه‏ای) و روش تحلیل محتوی استفاده شده است. نتایج حاصل از این اطلاعات نشان می دهد که ارتباط بسیار زیادی بین رضایت و تهیه و تولید محتوای الکترونیکی وجود دارد. تعامل با استاد، بحث و مشارکت کلاسی و برگزاری دوره های آموزش الکترونیکی از جمله عناصرمورد تاکید دانشجویان می باشند، که در بهبود برنامه درسی نقش تعیین کننده دارند.