هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین هر یک از پنج عامل بزرگ شخصیت با میزان رضایت زناشویی در زنان مزدوج پایین 17 سال و بالای 25 سال می باشد. جامعه ی آماری شامل زنانی هستند که قبل از 17 سالگی و بعد از 25 سالگی در استان کردستان ازدواج کرده اند. آزمودنی ها با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی دراستان کردستان( بانه – سقز- سنندج) به تعداد 300 نفر انتخاب گردیدند. ابزار های پژوهش شامل پرسشنامه شخصیتی نئو و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ می باشند. نتایج پژوهش نشان داد که بین زوجین زیر 17 و بالای 25 سال از نظر ویژگی های شخصیتی ( روان رنجورخویی، سازگاری و گشودگی به تجربه) و رضایت زناشویی تفاوت معنادار ( 01/0 ? p ) وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین سن ، روان رنجورخویی با رضایت رابطه منفی معنادار ( 01/0 ? p ) و بین سازگاری و گشودگی به تجربه با رضایت زناشویی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیر روان رنجورخویی به میزان 44/ 0- واریانس تغییرات رضایت زناشویی را تبیین می کند و بدین معنی است که روان رنجورخویی به عنوان پیش بینی کننده قوی، رضایت زناشویی را پیش بینی می کند.گشودگی به تجارب است که مقدار بتای آن 12/0 می باشد، 12 درصد واریانس رضایت زناشویی و سازگاری با ضریب بتای 104/0 ، 10 درصد واریانس تغییرات رضایت زناشویی را تبیین می کند.

چکیده ندارد.