نام پژوهشگر: سمیه اسفندیاری بیات

اثر نیتروژن بر تجمع نیترات و فعالیت آنزیم نیترات ردوکتاز در توده های گزینش شده اسفناج بومی ایران (spinacia oleracea l.)
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شهید چمران اهواز - دانشکده علوم کشاورزی 1390
  سمیه اسفندیاری بیات   مختار حیدری

نیتروژن یکی از عناصر ضروری برای رشد و نمو گیاه می باشد و در تغذیه گیاهان نقش حیاتی ایفاء می کند. این عنصر عمومـاً به فرم نیترات توسط گیاهان جذب می شود. افزایش کارایی مصرف کود یکی از راه های مدیریت مصرف کود در بخش کشاورزی است. این آزمایش به منظور بررسی اثر کود نیتروژن بر تجمع نیترات و فعالیت آنزیم نیترات ردوکتاز در برخی توده های اسفناج ایرانی انجام گردید. دانهال های ده ژنوتیپ اسفناج در معرض سه تیمار نیتروژن (محلول هوگلند تغییر یافته با نیتروژن 1 مولار (شاهد)، 2 مولار و 3 مولار) قرار گرفتند. نتایج نشان دادند بیشترین میزان فعالیت آنزیم نیترات ردوکتاز در ریشه های توده کرمان و بخش هوایی در توده گرگان بود که به طور معنی داری بیشتر از میزان فعالیت نیترات ردوکتاز در ریشه و بخش هوایی سایر توده ها بود. کمترین میزان فعالیت آنزیم نیترات ردوکتاز مربوط به ریشه توده زنجان-2 بود. میزان فعالیت آنزیم نیترات ردوکتاز ریشه در تیمار نیترات ا مولار (شاهد) و 2 مولار تفاوت معنی داری نداشت. بیشترین میزان آنزیم نیترات ردوکتاز در تیمار نیتروژن 1 مولار (شاهد) وجود داشت و کمترین میزان آنزیم در تیمار نیتروژن 3 مولار بود. نتایج آزمایش حاضر نشان دادند افزایش نیتروژن به طور موثری متابولیسم نیترات در ریشه ها و برگ های توده های اسفناج بومی ایران را تغییر داد. این تفاوت ها می تواند برای گزینش یک توده اسفناج به عنوان یک ژنوتیپ کارآمد در متابولیسم نیترات مهم باشد.

سنتز مشتقات 2و3-دی هیدروکینازولین بااستفاده از مالونیک اسید و دی ‏برمو سوکسینیک اسید
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه سیستان و بلوچستان - دانشکده علوم پایه 1391
  سمیه اسفندیاری بیات   نورالله حاضری

یک سری از مشتقات 2و3-دی هیدرو کینازولین -4(h1) -ان از واکنش تراکمی میان 2- آمینو بنزامید و بنزآلدئید یا کتون تحت شرایط، دمای اتاق وحلال آب و اتانول (1:1) وکاتالیست مالونیک اسید یا کاتالیست 2و3-دی برموسوکسینک اسید سنتز شده است. در این سنتز محصولات موردنظر با بازده بالا تولید می گردد.بازده کاتالیست 2و3-دی برموسوکسینیک اسید بیشتر از سوکسینیک اسید شد زیرا خاصیت اسیدی بیشتری دارد.