این پژوهش با هدف بیان مفهوم رندی در تعلیم وتربیت نگاشته شده است.یکی از محوری ترین شخصیت های شعر حافظ رنداست. او برجوهر اندیشه گری عارفانه شاعرانه ی خود ، نام رند را می نهد و این بنیادی ترین مفهومی است که حافظ برای بازگفت انسانشناسی عارفانه –شاعرانه ی خویش بکار می گیرد .در واقع رند یک اثر هنری خود آفریده است که همچون هر اثر هنری دیگر ،چیزی تعریف ناپذیر و ناگفتنی در خود دارد.از آنجایی که حافظ در اشعارش بسیار به پرورش و تربیت آدمی اهمیت داده و به جای قیل و قال مدرسه در پی انسان سازی است ؛در این تحقیق با توجه به مکتب تربیتی حافظ، انسان تربیت یافته ی او بررسی می شود. به بیان دقیقتر این تحقیق در پی پاسخگویی به چگونگی سیمای رند در اشعار حافظ،بیان رابطه ی بین عصر حافظ و شکل گیری زبان رندی و در پایان به دنبال یافتن دلالتهای تربیتی حافظ و انسان تربیت یافته ی او با توجه به مفهوم رندی ست. محقق برای دستیابی به این نتایج از دو روش تحقیق توصیفی و استنتاجی –قیاسی استفاده نموده که در این روش برای پاسخگویی به پرسش ها ابتدا اشعار مورد نظر را مطالعه و جمع آوری نموده و با استناد به معانی شعر تصویری از رند حافظ را بدست می دهد. سپس برای نشان دادن دلالتهای تربیتی آن از روش استنتاجی - قیاسی استفاده کرده که طی آن هر شعر و غزلی را مقدمه و مبنایی برای استخراج دلالتهای تربیتی مورد استفاده قرار داه است. جامعه ی آماری این تحقیق دیوان حافظ و کلیه ی کتابهای نگاشته شده در این خصوص و نمونه ی آن کتب در دسترس است. جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و با استفاده از فیش برداری انجام گرفته است. در پایان محقق به این نتیجه می رسد که با توجه به اوصاف رندی در مکتب تربیتی حافظ ،انسان تربیت یافته ی او رند است . واژه های کلیدی: حافظ، رند، تربیت