کاشتنی های ارتوپدی در طی سال های اخیر باعث بهبود زندگی میلیونها نفر شده است. کاشتنی یک وسیله ی مصنوعی مکانیکی است که به عنوان جایگزین برای یک قسمت از ساختار اسکلت بدن انسان عمل میکند. مواد مناسب برای استفاده به عنوان کاشتنی، موادی هستند که توانایی تحمل نیروهای سیکلی و محیط خورنده ی بدن را داشته باشند. فولادهای زنگ نزن آستنیتی به علت خواص خوب مکانیکی، خوردگی، جوشکاری و غیر مغناطیس بودن بیشترین کاربرد را در صنایع دارند. در میان فولادهای زنگ نزن شناخته شده، فولادهای کروم- نیکل بیشترین استفاده را دارند که در آنها نیکل نقش پایدار کننده ی آستنیت را دارد. اما وجود نیکل در فولادهای زنگ نزن معایب زیر را دارد: گران قیمت بودن آن و دیگر اینکه اگر فولادهای زنگ نزن نیکل دار در بدن انسان به عنوان کاشتنی به کار رود در اثر خوردگی در محیط بدن، یونهای نیکل آزاد شده به عنوان عامل حساسیت عمل میکند. لذا تمایل برای حذف عنصر نیکل مطرح شد و از بین عناصر مختلف، دو عنصر منگنز و نیتروژن تواماً به عنوان مناسب ترین جایگزین برای نیکل با حفظ قابلیت پایداری فاز آستنیت شناخته شد. یکی از روشهای تولید این فولادها آلیاژسازی مکانیکی است. در این پژوهش، با استفاده از آلیاژسازی مکانیکی و تفجوشی، یک فولاد زنگ نزن نانو ساختار بدون نیکل تولید و کاشتنی قابل استفاده در محیط بدن طراحی و ساخته شد و نهایتاً رفتار خوردگی آن در محیط شبیه سازی شده بدن انسان بررسی شد.