یکی از مباحث مهم در جامعه شناسی ادبیات، بررسی مساله هویت و عناصر هویتی در متون ادبی است که لازمه آن، بازخوانی متن ادبی به منظور کشف عناصر و مولفه های هویت انسان ایرانی و اسلامی در متون ادبی فارسی است. در این پژوهش، تلاش شده است تا هویت های ملی و دینی در آثار دو شاعر نامدار ایران، استاد محمد حسین شهریار و مهرداد اوستا، بررسی شود. منظور از هویت ملی، شناسنام? یک ملت است؛ شناسنامه ای که شناسنده و مشخص کنند? ویژگی های خاص یک قوم و یک جامعه است. منظور آن دسته از ویژگی هایی است که دالّ بر ایرانی بودن ایرانیان است. ویژگی هایی خاص همچون اسطوره ها و تاریخ این سرزمین، خط و زبان، جغرافیا و ... است. مقصود از ویژگی های دینی نیز، به آن دسته از ویژگیها اطلاق می شود که مربوط به دین و مذهب ایرانیان است. دین و مذهب غالب در ایران، اسلام و شیعه است. مولفه هایی همچون همچون هستی شناسی، ائمه اطهار، قرآن و ... در این زمره قرار گرفته اند. با توجه به بررسی و تحلیل مجموعه اشعار این دو شاعر برجسته معاصر چنین بر می آید که هر دو شاخصه ها و مولفه های ملی و دینی انسان ایرانی توجه زیاد کرده اند و این اهمیت را در قالب زبان و بیان هنری نمایان ساخته اند. واژه های کلیدی: هویت ملی، دینی، محمد حسین شهریار، مهرداد اوستا