سندبادنامه یکی از آثار ارزشمند ابیات داستانی فارسی است که در قرن ششم به نثر فنی باز نویسی شده است . در انتساب این اثر به ایرانیا ن شک و تردید وجود دارد و بسیاری از پژوهشگران بین ایرانی و هندی بودن اثر اختلاف نظر دارند و برخی نیز صراحتا اصل کتاب را هندی می دانند ؛ اما نفوذ این اثر در میان مردم ایران و بازنویسی های متعددی که از این اثر به زبان فارسی صورت گرفته است، باعث شده است که بسیاری از جلوه های فرهنگی و باورهای عامیانه در این اثر نفوذ کند. جلوه های فرهنگی که در این اثر نفوذ کرده است عبارتند از: حضور طبقات مختلف اجتماعی، انواع مشاغل، توصیف بازارها و سیمای شهر و روستا ،انواع علوم، عقاید دینی، خرافات و باور های عامیانه در باره ی مسایل دینی، جن و پری، قضا و قدر، چشم زخم، تعویذ و افسون، مسخ و دعا درمانی و ...، زندگی خانوادگی ، زن، مرد، فرزندان، چگونگی بر قراری ارتباط، و همچنین آداب و رسوم مختلف، از جمله : آداب کشورداری، آداب تعلیم و تربیت، آداب سفر و.. نفوذ عناصر قومی در این اثر محدود به نام مکان ها و شهر هاست و بیشتر جنبه ی سنت ادبی و نمادین دارند. و می تواند یکی از عوامل پیوند کتاب سندباد نامه با ادبیات فارسی و نفوذ فرهنگ ایرانی در این اثر حضور نویسنده در متن است. نویسنده پا به پای شخصیت های داستان در متن حضور دارد و هر جا که لازم باشد نظرات خود را وارد متن کرده و به متن سمت و سویی ایرانی - اسلامی می دهد . به طوری که تنها دین غالب در بین شخصیت های حکایات اسلام است.