پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه رضایت شغلی با بهره وری شغلی کارکنان دورکار و غیردورکار زن و مرد وزارت تعاون ،کار و رفاه اجتماعی در سال 91-90 انجام گرفته است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش کلیه ی کارمندان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی بودند که از بین آنها به صورت تصادفی240 نفر شامل 120 نفر کارمند دورکار (60 نفر زن و 60 نفر مرد) و120 نفر کارمند غیردورکار (60 نفر زن و 60 نفر مرد) انتخاب شدند و پرسشنامه های رضایت شغلی دانت و پرسشنامه بهره وری برگرفته از مدل هرسی و گلد اسمیت توسط آنها تکمیل گردید .برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش تحلیل تمییز،تحلیل واریانس دو طرفه و ضریب همبستگی پیرسون به کار رفت. نتایج این پژوهش نشان داد که تابع تمییز بدست آمده از قدرت تشخیصی مناسبی برای پیش بینی واریانس متغیر ملاک در دو گروه دورکار و غیر دورکار برخوردار است. میانگین رضایت شغلی و بهره وری شغلی در دورکاران بیشتر از غیر دورکاران است . همچنین میانگین رضایت شغلی دورکاران زن (83/197) نسبت به مرد (83/195) بیشتر است و میانگین بهره وری شغلی دورکاران مرد (64/85) نسبت به زن (29/77) بیشتر است و رضایت شغلی و بهره وری شغلی نیز با هم همبستگی مثبت و معنی دار دارند.