به منظور تعیین ویژگی های ریزساختاری از جمله اندازه کریستالیت، کرنش شبکه و ماهیت نابجایی ها با استفاده از الگوی پراش اشعه ایکس، از معادلات ویلیامسن- هال کلاسیک و پیشرفته استفاده شد. نتایج نشان داد، با گذشت زمان اندازه کریستالیت کاهش یافت، به گونه ای که پس از 80 ساعت آسیاکاری (با استفاده از معادله پیشرفته ویلیامسن-هال) به مقدار 31/4 نانومتر رسید. همچنین نتایج میکروسختی نیز موید افزایش سختی پودر آلیاژی با گذشت زمان آسیاکاری بود و به میزانی معادل با 37/978 ویکرز در 80 ساعت آسیاکاری رسید. همچنین بدست آمد که نرخ کاهش اندازه کریستالیت با نرخ افزایش کرنش شبکه در طول آسیا کاری تقریبا مشابه بود. رابطه ی بین نتایج بدست آمده از تصاویر میکروسکوپ نوری، الکترونی و آنالیز شیمیایی با یکدیگر مقایسه و بحث شدند. مشخص شد که پروسه ی آسیاکاری آلیاژ مورد بررسی شامل چند مرحله ی جوش سرد بین ذرات پودر آهن و احاطه شدن آن ها توسط لایه هایی آلیاژی و سپس تشکیل ذرات بزرگتری است که با گذشت زمان و اعمال انرژی ضربه ، ساختار کروی درون آن ها، به ساختار لایه-ای شکل تبدیل شده است. با گذشت زمان لایه ها ظریف تر شد تا اینکه پس از 80 ساعت از آسیاکاری تقریباً محو شدند. در این مرحله ترکیب درون ذرات نیز به ترکیب نامی آلیاژ نزدیک شده بود و پیوند ذرات اکسیدی ایتریا شکسته و در زمینه حل شده است. نتایج آنیل پودرها در دماهای 700 و 800 درجه نشان داد، پس از آنیل در دمای 800 درجه ذرات اکسیدی ایتریا در ریزساختار تشکیل شد.