سازماندهی عناصر بصری در آثار هنری در غرب به طور سنتی با توجه به نسبت هایی که در این فرهنگ به عنوان تناسبات زیبا تعریف شده است، صورت می گیرد. پژوهش حاضر تناسبات متداول را مرور نموده و به بررسی کاربرد آن ها در قباله های ازدواج موجود در گنجینه ی آستان قدس رضوی می پردازد. این بررسی به شناخت فرهنگ یا تاریخ ما کمک فراوانی کرده و فرهنگ بصری پیشینیان ما را نیز به طراحان گرافیک معرفی می نماید و به این ترتیب امکانات جدیدی را در اختیارشان قرار می دهد. هدف از این پژوهش، شناسایی نظام بصری قباله های ازدواج به طور عام و تناسبات زیربنایی موجود در تقسیمات و ساختار این قباله ها به طور خاص می باشد. هدف فرعی در این تحقیق شناخت راه کارهای سنتی سازماندهی بصری صفحه در ایران و اصول حاکم بر آن ها بوده است. در این پژوهش دسته بندی های موجود در قباله ها و نظام ساماندهی عناصر نوشتاری و تصویری در آن ها مورد بررسی قرار گرفته است. روش این پژوهش از نوع ترکیبی می باشد. بدین معنا که ابتدا تمامی نمونه های جمع آوری شده (123 نمونه)، با استفاده از روش های کمی و ابزار پرسش نامه مورد بررسی آماری قرار گرفته اند و سپس با بهره گیری از روش های کیفی، نظام ساختاری و تناسبات زیربنایی تقسیمات دو نمونه با جزئیات و به طور عمقی مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که ردپای انواع تناسبات متداول را در این قباله ها می توان یافت ولی نظام تناسبات رادیکالی بیش تر از سایرین در تقسیمات صفحه ی این قباله ها به چشم می خورد.