در قرن حاضر و بویزه در چند دهه اخیر، از طراحی به عنوان هنری مستقل و نه وابسته یا پیش فرض برای سایر هنرها یاد شده است. ازآنجا که در طراحی و جهان حاکم بر آن خط نقش اصلی و پایه را دارد، بازشناختی دوباره بر خط و شیوه های بیانی گوناگون آن در دنیای تصویر هدف این پژوهش بوده است. به این منظور ابتدا نقش خط و ارتباط آن با سایر عوامل مورد بررسی قرار گرفت و در ادامه جریانهای هنری حاکم بر قرن بیستم بررسی و از خلال آن تغییرات بکارگیری خط در این جریانها پیگیری شد.در نهایت با برسی آثار چند تن از هنرمندان معاصری که از طریق خط به شیوه های بیانی متفاوت و خاصی رسیده اند برسی شد. از مجموع بررسی ها چنین نتیجه گرفته شد که: هر هنری و شیوه های بیانی حاکم بر آن، فراتر از خاستگاه شخصی هنرمند، نوعی پاسخ به شرایط و مقتضیات زمانی و مکانی خود نیز تلقی می شود. هیچ شیوه بیانی، به یکباره و مستقل از شرایط زمانی و تاریخی خود متولد نمی شود و همیشه می توان ردپا و حد مشخص و قابل تأملی از تأثیرگذاری اجتماعی و سیاسی برای ظهور آن را در نظر گرفت.