عبدالوهاب بیاتی(1999-1926م) از شاعران برجسته ای است که در جریان امروز شعر عرب، چهره ای مسلم به شمار می رود. او که یکی از شاعران پیشگام شعر معاصر عربی به حساب می آید، شعرش را با سازه های سنت و شخصیت-های سنتی اصالت بخشی کرده است. در این پژوهش با نگاهی گذرا به سنت و شگردهای فراخوانی شخصیت های سنتی در شعر معاصر عربی، تلاش شده تا با واکاوی دفترهای شعری شاعر، حضور شخصیت های سنتی و شگردهای فراخوانی آن مورد بررسی قرار گیرد چرا که اگر از این زاویه به آن پرداخته نشود، چهره ی حقیقی شعر او همچنان در سایه روشن ابهام باقی خواهد ماند. بیاتی با به کارگیری میراث گذشته، از یک سو به شعر خویش بعد جدید بخشیده و آن را از قید و بند کلاسیک رهانید و از دیگر سو با به کارگیری این شخصیت ها با استفاده از شیوه های نوین شعری چون نقاب ،نماد پردازی و آشنازدایی و... رویای خویش را تحقق بخشیده و روح تازه ای در کالبد شعر دمید. از نتایج این پژوهش آن است که حضور شخصیت های سنتی در شعر بیاتی از بسامد بالایی برخوردار بوده و شاعر در پی آن است تا با بازسازی معانی از خلال این شخصیت ها افزون بر مانایی وعمق بخشی به آثار ادبی خود، از آن در راستای برانگیختن امت عرب بهره گیرد و علت آن در رسالتی است که شاعر در راستای آگاهی سیاسی توده ی مردم بر عهده ی خویش می بیند. کلمات کلیدی: عبدالوهاب بیاتی، فراخوانی، شخصیت های سنتی، شعر معاصر عربی، آشنایی زدایی