توت فرنگی با نام علمی fragaria ananassa از خانواده rosaceae می باشد. گیاهی بوته ای و چندساله است که با ساقه رونده و تقسیم بوته تکثیر می گردد. توت فرنگی در شرایط آب و هوایی مختلف رشد کرده و محصول خوبی تولید می کند. ایران به دلیل شرایط اقلیمی خاص و منحصر به فرد خود می تواند به عنوان یکی از تولیدکنندگان عمده توت فرنگی مطرح گردد. توت فرنگی گیاهی است حساس به شوری که در غلظت های بالای نمک رشد زایشی، عملکرد و کیفیت میوه آن کاهش می یابد. در حدود 50 درصد زمین های زراعی کل دنیا متاثر از شوری است. با توجه به کمبود آب های شیرین، استفاده از آب و خاک شور در تولید محصول از جمله توت فرنگی ضروری به نظر می رسد. لذا شناسایی ارقام مقاوم به شوری با عملکرد مناسب از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این آزمایش به منظور بررسی میزان رشد و عملکرد سه رقم توت فرنگی، تحت تنش شوری انجام گرفته است. آزمایش به صورت فاکتوریل با دو فاکتور رقم و شوری (کلریدسدیم)، در قالب طرح کاملا تصادفی در 5 تکرار انجام شد. ارقام شامل پاروس، کاماروزا و کردستان و تیمار کلریدسدیم در 5 سطح 0، 250، 500، 1000 و 1500 میلی گرم بر کیلوگرم خاک گلدان، بود. هر تکرار شامل یک گلدان 8 لیتری بود که در آن یک گیاه پرورش داده شد. نتایج نشان داد که وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه و بیوماس کل تحت تاثیر رقم و شوری قرار گرفت و همه آن ها با افزایش شوری کاهش یافتند. اما به طور کلی ریشه کمتر تحت تاثیر شوری قرار گرفت. تعداد برگ سبز، تعداد برگ خشک، تعداد کل برگ در بین ارقام دارای اختلاف معنی دار بودند. تعداد برگ سبز و تعداد کل برگ با افزایش شوری کاهش و تعداد برگ خشک و نکروزه افزایش یافت. تعداد رانر و گیاهچه در بین ارقام و سطوح مختلف شوری دارای اختلاف معنی دار نبودند. طول ریشه هم در بین ارقام دارای اختلاف معنی دار بود اما بین سطوح مختلف شوری اختلاف بین آن ها معنی-دار نبود. خصوصیات زایشی که شامل تعداد گل، تعداد میوه و درصد تشکیل میوه بود، تحت تاثیر ارقام مختلف قرار گرفت و اختلاف بین ارقام معنی دار بود. هم چنین با افزایش شوری تعداد گل، تعداد میوه و درصد تشکیل میوه در گیاهان کاهش یافت. البته تیمار 250 میلی گرم بر کیلوگرم اختلاف زیادی با تیمار شاهد نداشت و حتی درصد تشکیل میوه در این تیمار بیشتر از شاهد بود. کلروفیل a، b و کل تحت تاثیر رقم و شوری قرار گرفتند و با افزایش شوری میزان کلروفیل کاهش یافت. میزان پرولین هم در بین ارقام معنی دار نبود ولی در بین سطوح مختلف شوری اختلاف معنی داری بین تیمارها مشاهده شد. با افزایش شوری میزان پرولین افزایش یافت.