در این پروژه، از ترکیب جدیدی به منظور ساخت غشاهای نانوالیافی کامپوزیتی فیلم نازک با شار بالا متشکل از یک لایه آبدوست و یک لایه نگهدارنده استفاده شده است. در مرحله اول، غشاهای نانوالیافی دولایه شامل یک لایه فوقانی آبگریز بر روی یک لایه نگهدارنده توسط روش الکتروریسی تهیه گردیدند. سپس لایه بالایی در محلول اسید غوطه ور گردید تا خاصیت آبگریزی آن به خاصیت آبدوستی تغییر پیدا کند. به منظور تشکیل لایه بالایی بر روی لایه نگهدارنده غشاء ، از روش الکتروریسی "تر" استفاده شد. درنهایت جهت کاهش تولید گلوله در ساختار نانوالیافی، اثر مخلوط حلال ها مورد بررسی قرار گرفت. جهت افزایش استحکام مکانیکی و پایداری حرارتی غشاها، لایه نانوالیافی بدون بافت پلی اترسولفون بعنوان لایه نگهدارنده غشاء استفاده شد. بخاطر اینکه خصلت آبگریزی پلی آنیلین با غوطه وری در اسید براحتی به خصلت آبدوستی تغییر می یابد، آن بعنوان یک افزودنی به پلی اترسولفون در لایه بالایی غشاها درنظر گرفته شد. از مدت زمان الکتروریسی برای کنترل ضخامت غشاها استفاده گردید. تصاویر لایه بالایی حاصل از میکروسکوپ الکترونی روبشی بیانگر این است که هر چه مقدار nmp در مخلوط حلال ها بیشتر باشد، تجمعی از پلیمر به شکل گلوله کمتر در ساختار نانوالیافی تشکیل می شود. نتایج حاصل از تست استحکام مکانیکی نشان دهنده این است که هرچه میزان پلی آنیلین در لایه بالایی غشاء بیشتر باشد مدول یانگ آن لایه بالاتر است. همچنین هنگامیکه درصد وزنی پلی آنیلین به پلی اترسولفون در این لایه برابر 10/90 است میزان کشش نمونه نسبت به نمونه های دیگر کمتر می باشد. این غشاها توسط آب خالص و پساب صنعتی خط تولید کنسرو نخودفرنگی مورد ارزیابی دینامیکی نیز قرارگرفتند. اندازه گیری شار آب بیانگر شار آب عبوری بالا از این غشاها می باشد. فیلتراسیون پساب حاصل از خط تولید کنسرو نخود فرنگی نشان دهنده این است که غشاهای نانوالیافی با گلوله کمتر، دارای بازده جداسازی بهتری نسبت به بقیه نمونه ها می باشند. همچنین cod پساب پس از فیلتراسیون حدود 82? کاهش می یابد.