هدف: هدف از این تحقیق بررسی تأثیر 8 هفته تمرین منظم هوازی همراه با مصرف مکمل باریجه بر شاخصهای ساختاری(حجم گلومرولی، حجم فضای ادراری و قطر لوله های پروکسیمال و دیستال) و عملکردی(کراتینین، bun و سیستاتین c) بافت کلیوی در موش های مبتلا به پرفشار خونی بوده است. روش شناسی: 40 سر موش صحرائی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 5 گروه شم(سالین)، l-name، تمرین هوازی8 هفته ای، مکمل باریجه و ترکیبی از تمرین و مکمل باریجه تقسیم شدند. برنامه ی تمرینی برای گروه تمرینی و ترکیبی عبارت بود از: دویدن روی نوار گردان بدون شیب که به مدت 64-25 دقیقه و با سرعت 22- 15 متر در دقیقه اجرا شد. این برنامه به مدت 8 هفته و هر هفته نیز در 5 جلسه اجرا شد. برای ایجاد پرفشار خونی در موش ها نیز از محلول آنالوگ ال-آرژنین متیل استر(l-name) استفاده شد که با دوز10 میلی گرم در لیتر به ازای هر کیلو گرم از وزن بدن 6 روز در هفته و به مدت 8 هفته به صورت درون صفاقی تزریق شد. ضمنا باریجه نیز روزانه 90 میلی گرم در لیتر به ازای هر کیلو گرم وزن بدن، 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته به موش های صحرایی گروه های باریجه و ترکیبی و از طریق گاواژ خورانده شد. برای ارزیابی شاخصهای عملکردی پس از کشتار به میزان 10 سی سی خون مستقیما از قلب بیرون کشیده شد و به آزمایشگاه انتقال داده شد. همچنین برای ارزیابی تغییرات ساختاری بافت کلیه، اسلایدهای میکروسکوپیک تهیه شده مورد بررسی و تجزیه تحلیل هیستولوژیک قرار گرفت. برای بررسی تغییرات معنی داری از روش آنالیز واریانس یکطرفه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد تزریق درون صفاقی l-name باعث افزایش پرفشار خونی(که با افزایش فعالیت آنزیم مبدل آن‍‍‍ژیوتانسین یا ace مشخص شد)و همینطور افزایش معنادار شاخص های ساختاری و عملکردی کلیه و همچنین وقوع اسکلروز گلومرولی در مقایسه با گروه شم شد. اجرای تمرین هوازی و مکمل باریجه به صورت ترکیبی باعث کاهش معنادار ace و مقادیر شاخص های مرتبط با ساختار و عملکرد کلیه در مقایسه با گروه l-name شد. همچنین اسکلروز گلومرولی در گروه تمرین + مکمل باریجه دیده نشد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاکی از آن است که بکارگیری رویکردهایی مانند تمرینات منظم دویدن به همراه مکمل باریجه با مهار پرفشار خونی می توانداثرات حفاظتی مثبتی بر ساختار و عملکرد بافت کلیه مبتلایان به پرفشار خونی مزمن داشته باشد.