گوجه فرنگی یکی از مهمترین سبزیجات و گیاهان مدل جهت اصلاح سایر گیاهان دولپه ای است. با این حال روش تراریختی گوجه فرنگی هنوز یک روش روتین و قابل تکرار برای همه ارقام آن نیست .بنابراین توسعه روش تراریختی مستقل از ژنوتیپ و رقم ضروری است. نزدیک به 7/0 درصد جمعیت جهان به نوعی از دیابت مرتبط با انسولین رنج می برند و این آمار روز به روز در حال افزایش است. با توجه به اینکه تاکنون تنها درمان موثر دیابت، مصرف روزانه انسولین بوده است، تولید گیاهان نوترکیب با توان تولید چنین پروتئینهای مهمی،ضروری به نظر می رسد. هدف از انجام این تحقیق، بهینه سازی کشت بافت گوجه فرنگی در 3 رقم اوربانا ، ریو گرند و کلجی به منظور انتقال ژن پروانسولین انسانی می باشد. ژن موردنظر در ناقل pcambia1304 کلون گردیده است و ناقل حاوی ژن پرو انسولین به باکتری agrobacterium tumefaciens سویه lba4404 منتقل شده است تا انتقال ژن به روش اگروباکتریوم صورت گیرد. بذرهای گوجه فرنگی در شرایط درون شیشه ای کشت گردیده و کوتیلدونهای 9 تا 12 روزه آن به عنوان ریزنمونه جهت تراریختی مورد استفاده قرار گرفتند.به منظور تراریختی از دو روش استفاده شد تا درصد تراریختی به حد مطلوبی برسد. در روش اول از هورمون های bap و naa و در روش دوم از هورمون های زآتین ریبوزاید و iaa جهت باززایی استفاده شد. پس از تلقیح ریز نمونه ها با باکتری agrobacterium tumefaciens سویه lba4404 حاوی ناقل pcambia1304 ، ریز نمونه ها به محیط کشت انتخابی ms حاوی آنتی بیوتیک های هیگرومایسین و سفاتوکسیم منتقل شدند. پس از باززایی ریزنمونه ها در این محیط های انتخابی، گیاهچه ها را به محیط ریشه زایی منتقل کردیم. درنهایت گیاهچه های ریشه دار شده به پرلیت استریل منتقل شده و پس از سازگار شدن به گلدان هایی با خاک مناسب منتقل شدند. بررسی مولکولی pcr با استفاده از آغازگرهای اختصاصی ژن پروانسولین انسانی، بر روی dna ژنومی استخراج شده از گیاهان باززایی شده صورت پذیرفت و تراریخت بودن آنها تائید شد.