چکیده یکی از مهمترین اقدامات مورد نظر در پروژه‏های مدیریت سیلاب، بررسی میزان مشارکت زیرحوضه‏های مختلف یک آبخیز در تعیین مولفه‏های مختلف سیلاب خروجی از حوضه است. با توجه به نبود ایستگاه‏های هیدرومتری در محل خروجی تمام زیرحوضه‏ها، تحقق هدف مذکور نیازمند شبیه‏سازی فرآیند بارش-رواناب در زیرحوضه‏ها از طریق مدل‏های هیدرولوژیکی می‏باشد.تحقیق حاضر به اولویت‏بندی سیل‏خیزی زیرحوضه‏های آبخیز شهرچای ارومیه با مساحت 408 کیلومترمربع بر دبی اوج و حجم سیلاب، با استفاده از مدل hec-hms پرداخته است. در این تحقیق پس از تهیه اطلاعات مورد نیاز برای تهیه هیدروگراف سیل، از روش شبیه‏سازی هیدرولوژیکی scs در تبدیل رابطه بارش- رواناب در سطح زیرحوضه‏ها و نیز روندیابی آبراهه‏های اصلی به روش ماسکینگام به منظور استخراج هیدروگراف سیل خروجی حوضه استفاده شد. اولویت‏بندی زیرحوضه‏ها از نظر سیل‏خیزی با کاربرد مدل hec-hms محاسبه شده و واسنجی لازم برای پارامترهایی چون تلفات اولیه، شماره منحنی و زمان تأخیر صورت گرفت. سپس با حذف متوالی و یک به یک زیرحوضه‏ها از فرآیند روندیابی داخل حوضه، میزان مشارکت آنها در دبی اوج و حجم سیل خروجی حوضه، تعیین و اولویت‏بندی مربوطه انجام گرفت. نتایج اولویت‏بندی نهایی زیرحوضه‏ها بر اساس مشارکت در دبی خروجی کل حوضه به ازای واحد سطحنشان داد، زیرحوضه شماره چهار دارای اولویت اول و همچنین زیرحوضه شماره هشت دارای اولویت آخر می‏باشند. به این ترتیب، ارتباط بین مشارکت سیل زیرحوضه‏ها با مساحت آنها غیرخطی است. لذا با تمرکز عملیات آبخیزداری و کنترل سیلاب بر اساس اولویت‏ها و مناطق تعیین شده، ضمن دسترسی به اهداف تحقیق، کاهش قابل توجهی در هزینه‏های اجرایی طرح پیش‏بینی می‏گردد.

این مطالعه جهت بررسی اثر سطوح مختلف مکمل متیونین (135/0 درصد و بدون مکمل متیونین) و وزن اولیه بدن در هفت روزگی (شاهد، سبک وزن و سنگین وزن) بر پارامترهای عملکرد و اجزاء لاشه در بلدرچین ژاپنی انجام شد. به این منظور از 360 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی یک روزه، به صورت طرح کاملاً تصادفی و با آزمایش فاکتوریل 3×2، با 6 تیمار و 3 تکرار استفاده شد. داده های آزمایشی توسط نرم افزار آماری sas تجزیه و تحلیل گردید. اختلاف بین میانگین ها به وسیله ی آزمون چند دامنه ای دانکن و در سطح معنی داری 5 درصد، از نظر آماری بررسی شد. نتایج بدست آمده از این آزمایش نشان داد، در سنین ابتدایی و میانی دوره پرورش اثر جیره های حاوی مکمل متیونین، بیشترین وزن بدن را موجب گردید و همچنین اثر وزن اولیه سبب بیشترین وزن بدن در هفته های ابتدایی در گروه سنگین وزن شد (05/0< p) در کل دوره پرورش، اثر متقابل تغذیه جیره های حاوی مکمل متیونین و وزن اولیه سنگین وزن بیشترین وزن بدن را موجب شد. بیشترین مصرف خوراک روزانه در بازه زمانی 7-35 روزگی در تیمار سنگین وزن تغذیه شده با مکمل متیونین نیز مشاهده شد (05/0< p). افزایش وزن روزانه در هفته های ابتدایی و میانی دوره پرورش در تیمارهای مصرف کننده جیره های حاوی مکمل متیونین بیشتر از گروه مقابل بود (05/0< p). در بازه زمانی 7-35 روزگی، اثر متقابل تغذیه جیره های حاوی مکمل متیونین و وزن اولیه سبک وزن بهترین ضریب تبدیل غذایی را موجب گردید(05/0< p). با توجه به نتایج بدست آمده چنین به نظر می رسد که مصرف مکمل متیونین در گروه های وزنی مختلف و در سنین متفاوت می تواند تفاوت داشته باشد، بنابراین چنین به نظر می رسد که مصرف مکمل متیونین در گروه سبک وزن و سنگین وزن، در اوایل دوره و عدم مصرف آن در اواخر دوره پرورش می تواند سبب بهترین عملکرد گردد.