در سال های اخیر اصلاح موارد زیادی از مال اکلوژن اسکلتال کلاس iii توسط جراحی ارتوگناتیک دو فکی انجام می پذیرد. بدلیل مجاورت ماگزیلا و مندیبل با ساختارهای مسیر تنفس ،این جراحی میتواند منجربه تغییراتی در این مسیرشود و به این روش بر تنفس بیمار تاثیربگذارد. روش انجام مطالعه: دراین کارآزمائی بالینی20 بیمار اسکلتال کلاس iii که نیاز به جراحی ارتوگناتیک دو فکی داشتند، مورد ارزیابی قرارگرفتند. بیماران شامل 8 مرد و 12 زن در طیف سنی 17 تا 32 سال بودند. حجم های ریوی ( fvc, fev1 , pef , mef25-75 , pif , mif , tlc , rv, fev1/fvc , rv/tlc ) و مقاومت راههای هوائی (sraw,raw) یک هفته قبل از جراحی و نیز سه ماه بعد از آن با استفاده ازبادی پلتیسموگرافی اندازه گیری شد. نتایج: جراحی دو فکی برای اصلاح مال اکلوژن کلاس iii باعث افزایش قابل ملاحظه ای در مقاومت راه هوائی کوچک (sraw)، حجم باقیمانده ریوی (rv)، ظرفیت کامل ریوی (tlc) و همچنین نسبت rv/tlcمی شود.سایر متغییرها نیز بعد از جراحی تغییر کردند ولی از لحاظ آماری معنادار نبود. بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما نشان داد بدنبال جراحی عقب بردن مندیبل و جلو آوردن ماگزیلا در بیماران کلاس iii افزایش مقاومت راه هوائی کوچک و احتباس هوا در ریه رخ می دهد که این مسائل در مجموع نشانگر تاثیر منفی جراحی ارتوگناتیک کلاس iii بر وضعیت تنفسی بیمار است. توصیه می شود این جراحی در بیمارانی که قبل از جراحی دارای بیماریهای تنفسی هستند با احتیاط انجام شود.

این یک مطالعه ی توصیفی گذشته نگر برای تعیین شیوع نهفتگی دندان و پاتولوژی های همراه آن بر 10000 عکس رادیوگرافی پانورامیک بود. در این مطالعه مشخص شد که: • شایع ترین دندان نهفته، دندان مولر سوم است. • شیوع نهفتگی دندان در فک پایین بیشتر است. • نهفتگی دندان در زنان بیش از مردان دیده می شود که معنادار نبود. • شایع ترین زاویه ی نهفتگی مشاهده شده در فک بالا ، ورتیکال و در فک پایین مزیوانگولار بود. • و درنهایت شایع ترین پاتولوژی که مربوط به دندان نهفته می شد، پوسیدگی دندان نهفته می باشد.

مقدمه: آلوئولار استئیت یا درای ساکت شایعترین عارضه پس از جراحی دندان عقل نهفته می باشد. ریسک فاکتور های زیادی همچون جنسیت، سن، میزان تروما حین جراحی، سختی جراحی، شستشوی ناکافی، عفونت، مصرف سیگار و قرص های ضد بارداری برای این عارضه مطرح شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر سیکل قاعدگی بر میزان بروز آلوئولار استئیت در بیماران زن مراجعه کننده به کلینیک جراحی دهان و فک و صورت دانشکده دندانپزشکی مشهد بود. مواد و روش: 40 بیمار زن به منظور جراحی 80 دندان مولر سوم نهفته ماندیبل در این مطالعه شرکت نمودند. به منظور بررسی تاثیر سیکل قاعدگی بر میزان بروز درای ساکت، یکی از دندان های نهفته در روز های قاعدگی (روز های 1 الی 7 سیکل قاعدگی) و دندان دیگر در اواسط سیکل و حدود روز های تخمک گذاری (روز های 13 الی 16 سیکل) جراحی گردید. اطلاعات مربوط به دشواری جراحی بر مبنای رادیوگرافی و نیز مواردی که دچار آلوئولار استئیت شده بودند ثبت گردید. داده ها به صورت توصیفی بیان شده و با استفاده از آزمون chi-square در نرم افزار spss نسخه 5/11 با ضریب اطمینان 95% آنالیز شدند. نتایج: شیوع آلوئولار استئیت در این مطالعه برابر 25/16% بدست آمد. سن و توزیع سختی جراحی در دو گروه مشابه بود (p-value > 0.05). میزان شیوع آلوئولار استئیت در زمان قاعدگی برابر 10 درصد و در زمان تخمک گذاری میزان شیوع آلوئولار استئیت برابر 5/22 درصد بود. ارتباط معناداری میان میزان بروز آلوئولار استئیت و زمان بندی سیکل قاعدگی مشاهده شد(p-value < 0.05). خطر بروز آلوئولار استئیت در میانه سیکل قاعدگی و زمان تخمک گذاری 25/2 برابر این خطر در زمان قاعدگی به دست آمد. نتیجه گیری: سیکل قاعدگی یکی از عوامل موثر در بروز آلوئولار استئیت می باشد و پیشنهاد می گردد جراحی های غیر اورژانس در زمان قاعدگی انجام شوند.

درد و تورم از عوارض حاد پس از جراحی دندان مولر سوم نهفته فک پایین بوده و به علت آسیب بافتی حین فرآیند جراحی رخ می دهند و کیفیت زندگی بیمار را تحت تاثیر قرار می دهند. استراتژی های دارویی کاهش این عوارض عموما پیشگیری از تشکیل مدیاتورهای بیوشیمیایی التهاب حاد را هدف قرار می دهند. در این مطالعه در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی به مقایسه اثر سه داروی ایبوپروفن، سلکوکسیب و آسیفن(استامینوفن/ایبوپروفن/کافئین) بر درد تورم و کیفیت زندگی بیماران بعد از جراحی دندان مولر سوم نهفته مندیبول پرداختیم. روش: 138 بیمار در این کارآزمایی بالینی دوسویه کورشده بررسی شدند. درجه سختی جراحی دندان، پروتکل جراحی و توصیه ها و رژیم آنتی بیوتیک تراپی بعد از جراحی برای تمامی بیماران مشترک بود. سپس بیماران به سه گروه تقسیم شدند هر بیمار بعد از 1 ،3 و 7 روز پس از جراحی ملاقات شده و شدت درد پس از جراحی بیمار توسط شاخص vas (visual analog scale)، و میزان تورم به صورت بالینی از تراگوس تا گوشه ی خارجی دهان در سمت جراحی اندازه گیری شد و برای ارزیابی کیفیت زندگی نیز از پرسشنامه ی odip استفاده شد. نتایج: در این مطالعه 135 بیمار شامل (37.8% مرد و 62.2% زن( با میانگین سنی 5.80±24.26 سال مورد بررسی قرار گرفتند. اختلاف معنی دار بین درد سه گروه در روز اول وجود نداشت(p=0.258). در روز سوم به طور معناداری کمترین درد مربوط به گروه آسیفن بود (p<0.001)، در روز هفتم کمترین درد مربوط به گروه سلکوکسیب بود(p<0.001). ایبوپروفن به طور چشمگیری بیش از دو داروی دیگر تورم روز نخست پس از جراحی را کاهش می دهد. هیچ کدام از اختلاف چشمگیری در کاهش تورم بیماران در روز سوم پس از جراحی ایجاد نمی کند. سلکوکسیب و ایبوپروفن هر دو به طور چشمگیری بیش از آسیفن تورم روز هفتم پس از جراحی را کاهش می دهد. هیچ کدام از داروهای مورد بررسی تفاوت چشمگیری در میزان بهبود کیفیت زندگی بیماران پس از جراحی نشان نمی دهند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این کارآزمایی بالینی سلکوکسیب از تاثیر چشمگیری نسبت به آسیفن و ایبوپروفن برخوردار نبوده و با در نظر گرفتن هزینه ی بالای آن بایستی تجویز آن به بیماران مبتلا به بیماری های سیتمیک محدود شود.

بیماران شکاف لب و کام دارای مشکلات متعددی در سیستم دندانی فکی هستند که یکی از مهمترین - آنها ناهنجاری کلاس سه اسکلتی با عامل کوچکی فک بالا است. از آنجا که جراحیهای ارتوگناتیک در پایان سن رشد برای جلو آوردن فک بالا در این بیماران خیلی موثر نبوده و با ریلاپس زیادی مواجه است، بنابراین مداخلات ارتوپدی در سن مناسب ضروری به نظر می رسد. لذا هدف از این مطالعه مقایسه اثرات کوتاه مدت درمان فیس ماسک با مینی پلیت و درمان با استفاده از الاستیکهای بین فکی متصل به مینی پلیت در بیماران شکاف لب و کام در حال رشد بود