توفان های تندری یکی از پدیده های اقلیمی هستند که به دلیل ماهوی دارای بلایای طبیعی همچون آذرخش(صاعقه)، باد های شدید، بارش های رگباری، تگرگ و سیل هستند و همه ساله خسارت های جبران ناپذیری به مزارع، باغات، تأسیسات، فضای شهری و ارتباطات وارد می نماید. این پدیده متأثر از شرایط جوی خاصی است که در صورت شناخت سازوکار تکوین و گسترش آن می توان از آسیب های فراوان آن کاست. در این پژوهش ابتدا چهار ایستگاه سینوپتیک شهرکرد، بروجن و کوهرنگ با بازه زمانی 19 ساله (2010 – 1992 ) و لردگان با بازه زمانی 16 ساله (2010 – 1995 ) انتخاب شدند. اطلاعات هواشناسی ایستگاه ها در فرمت sc data از سازمان هواشناسی استان چهارمحال و بختیاری دریافت شد. پس از اطمینان از صحت داده ها، اقدام به تجزیه و تحلیل و ویژگی های آماری داده ها گردید. برای طبقه بندی فراوانی ماهان? وقوع توفان های تندری، اقدام به تحلیل خوشه ای گردید و از روش سلسله مراتبی تحلیل خوشه ای ادغام بر اساس روش وارد و معیار فاصله اقلیدسی استفاده شد. از روش تجزیه مولفه روند سری های زمانی (روند خطی و پلی نومیال درجه شش) برای بیان نوسان های زمانی توفان های تندری استفاده شده است. برای تحلیل همدیدی توفان های تندری، شرایط همفشاری سطح زمین و هم ارتفاع سطح 500 هکتو پاسکال و امگا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در هر چهار ایستگاه در مقیاس زمانی ماهانه، ماه آوریل و در باز? فصلی، بهار دارای بیشترین فراوانی وقوع توفان های تندری هستند. مدل-های روند خطی و پلی نومیال درجه شش توفان های تندری فصل بهار و سالانه نشان دادند که در ایستگاه بروجن و لردگان، وقوع توفان تندری روندی افزایشی دارند و در ایستگاه کوهرنگ روندی کاهشی دارند و در ایستگاه شهرکرد تقریباً روند ثابتی دارد. بررسی همدیدی نشان داد که در تراز 500 هکتوپاسکال، قرار گیری در جلوی فرود، بیشترین درصد وقوع توفان های تندری را دارا بوده است.