چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان استفاده اساتید دانشگاه خوارزمی از روش های فعال تدریس در سال تحصیلی 91-1390 انجام گردیده است. این پژوهش با توجه به هدف خود از نوع مطالعات کاربردی و بر حسب روش و گردآوری داده ها از نوع تحقیق زمینه یابی بوده است. از جامعه آماری 306 نفری اعضای هیئت علمی دانشگاه خوارزمی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم جامعه تعداد 170 نفر بر اساس جدول برآورد حجم نمونه مورگان انتخاب شده اند و با استفاده از پرسشنامه ای 52 گویه ای که بر اساس طیف پنج درجه ای لیکرت تنظیم شده بود داده های لازم جمع آوری گردید. یافته های پژوهش نشان داد که: اساتید دانشگاه خوارزمی به میزان بالایی از روش های فعال تدریس استفاده کرده اند، اساتید با مرتبه علمی دانشیاری بیش از اساتید دیگر از روش های فعال تدریس استفاده کرده اند، تفاوت معناداری در بین اساتید زن و مرد به لحاظ استفاده از روش فعال تدریس وجود دارد به طوری که اساتید زن بیشتر از اساتید مرد از روش های فعال تدریس استفاده کرده اند. ولی تفاوت معنا داری بر حسب دانشکده ها، سابقه تدریس و سن اساتید به لحاظ استفاده از روش فعال تدریس مشاهده نشده است.